Dave is 50 jaar, getrouwd en heeft 3 kinderen (2 dochters van resp. 19 en 16 en 1 zoon van 10). Hij is proces operator in de ploegendienst bij de firma Abbott in Weesp, een farmaceutisch bedrijf. Sinds kort is Dave teamleider en maakt hij het middel Influvac; een vaccin tegen influenza. Naast dit alles is Dave ook vrijwilliger bij de brandweer en BHV Plus bij zijn werkgever.
Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had?
Op 27 augustus 2016 reed ik na een avonddienst naar huis. Vlak voordat ik in de auto stapte had ik nog wat fruit gegeten, en in de auto kreeg ik het gevoel dat ik me verslikt had. Pijn in het midden van mijn borst. Ik nam een slok water en kreeg kramp in mijn kaken en pijn tussen mijn schouderbladen. Door mijn werk bij de brandweer heb ik ervaring met reanimaties, en ik ken de symptomen van een hartinfarct. Maar het drong niet tot me door dat ik iets aan mijn hart had. Toen ik thuis kwam, werd de pijn erger en heb ik de huisartsenpost gebeld (en niet 112). Via de huisartsenpost kreeg ik te horen dat ik maar langs moest komen. Na een minuut belde de huisartsenpost al terug. Er had een arts mee geluisterd en die had een ambulance met prioriteit 1 gestuurd.
De arts zei tegen zijn collega: “Kom eens kijken, dit is interessant”
De ambulancemedewerkers zagen een kleine afwijking in mijn ECG en ik werd met spoed naar het AMC gebracht. ’s Ochtends werd ik gelijk gekatheteriseerd. De arts zei tegen zijn collega: “Kom eens kijken, dit is interessant.” Even later stond de ruimte helemaal vol met artsen. Waarop de arts vertelde dat het een SCAD (spontaneous coronary artery dissection) was, en dat dit de eerste keer voor hem was dat hij het bij een man zag.
Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan en wat voor behandelingen onderga je nog, moet je nog ondergaan?
Ik ben gedotterd en heb geen stent gekregen. Het flapje van de scheur blokkeerde niet mijn hele ader. Wel was er een bloedpropje dat mijn ader blokkeerde, wat tijdens de katheterisatie door medicijnen is opgelost. Drie dagen heb ik op de eerste harthulp gelegen. Daarna ben ik overgeplaatst naar het Hofpoort Ziekenhuis in Woerden, waar ik ook 3 dagen gelegen heb. Toen ik zelf trap kon lopen mocht ik naar huis en kreeg ik de “normale“ medicijnen voor een “standaard” hartpatiënt mee; bloeddrukverlager, aspirine en een maagbeschermer.
Heb je het gevoel dat je probleem serieus werd genomen?
Nee, ik voelde me zeker niet serieus genomen. Kreeg het gevoel bij mijn cardioloog dat hij niet wist hoe hij met mij en mijn SCAD om moest gaan. Er was toen nog niet zoveel bekend over SCAD en het werd gezien als een “vrouwen“ kwaal. En als het dan een man betreft is dit lastig.
In hoeverre is je leven nu veranderd door je hartprobleem?
De veranderingen zijn nu niet meer zo groot. Ik ben na een half jaar weer volledig gaan werken en na 1,5 jaar was ik weer goedgekeurd voor de brandweer. Bij de brandweer ben ik nu chauffeur, nog steeds een heel belangrijke taak, maar wel een aanpassing van wat ik daarvoor deed. Qua medicijnen gebruik ik alleen nog bloeddrukverlagers en aspirine. Ik heb nog steeds een hogere bloeddruk en ik moet mijn stress onder controle houden. Dat laatste is waarschijnlijk de oorzaak geweest van mijn SCAD.
In het begin was ik nog angstig maar in de loop van de jaren is dat minder geworden. Buiten dit moet ik ook wel mijn gewicht goed in de gaten houden. Het sporten was een stuk minder geworden, en ook door corona was het lastig dit op peil te houden. Ik ben wel weer begonnen met regelmatiger sporten, meer bewegen en goed op mijn eten letten.
De laatste tijd komen er steeds meer mannen in de facebookgroep SCAD
Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep SCAD, VrouwenHart en de website VrouwenHart.nl?
Ik ben via de website VrouwenHart.nl in contact gekomen met Dr. Maas. Als uitzondering behandelt ze ook mannen met SCAD. Haar naam zag ik vele malen voorbij komen in de facebookgroep SCAD. Ook heb ik aan een lunch van de facebookgroep SCAD mee gedaan, een bijzondere maar goede ervaring als enige man tussen alle vrouwen. Sommige problemen zijn hetzelfde voor mannen en vrouwen. Ik had het voordeel als man dat mijn hartinfarct snel werd gezien, waardoor ik geen schade aan mijn hart heb, omdat ik de standaard symptomen had. Als ik de verhalen lees in de facebookgroep, wordt het bij vrouwen vaak te laat geconstateerd, waardoor sommige vrouwen ook gereanimeerd zijn en hart schade opgelopen hebben. Ik denk dan ook dat de rol van VrouwenHart om meer bekendheid te geven aan hartproblemen bij vrouwen heel belangrijk is. Zeer belangrijk ook dat hieraan in de artsenopleidingen meer aandacht aangegeven wordt, en zeker ook bij de hulpdiensten.
Met al die vrouwen in de facebookgroepen gaat het ook regelmatig over vrouwendingen, maar dat is prima. De laatste tijd komen er komen er steeds meer mannen in de groep. Er zitten ongeveer 15 mannen in de facebookgroep en 550 vrouwen, dus ik ben niet meer de enige.
Tekst: Dave / Rolien van Hooff-Hoogers
Alle columns, interviews en andere redactionele artikelen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.
Wil je meer weten over VrouwenHart? Volg ons dan op facebook, Instagram, Linkedin of twitter.
Heb je zelf een vrouwenhartprobleem en ben je op zoek naar lotgenoten? Sluit je dan aan bij onze facebookgroepen.
Geef een antwoord