Het VrouwenHart verhaal van Petra (55)

Petra is getrouwd en heeft twee zonen van 25 en 27. Ze heeft haar eigen interieuradvies-bedrijf. Vier jaar geleden belandde zij in het ziekenhuis nadat ze plotseling pijn op de borst kreeg. In het ziekenhuis werd geconstateerd dat ze tako tsubo cardiomyopathie[1] had.

Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had?

Ik was met de hond aan het wandelen toen ik opeens ontzettende druk op mijn borst kreeg, met uitstraling naar de arm. Bij thuiskomst heb ik de huisarts gebeld. Ik kon daar niet meteen terecht, maar later op de dag had hij wel een gaatje. Daarna heb ik mijn vriendin gebeld. Die vertrouwde het niet helemaal. Ze kwam met de auto naar me toe, zodat we samen naar de huisarts konden.

Het ging allemaal zo snel… Ik had een gevoel van: dit gaat niet over mij.

Toen we bij de huisarts zaten, kreeg ik een nitrospray, en dat verlichtte de klachten een beetje. De huisarts vertrouwde het niet, en hij liet een ambulance komen. Ik werd met de ambulance naar het ziekenhuis in Tiel gebracht. Daar werd een hartfilmpje gemaakt, waarop een enzym te zien was dat bij een hartinfarct hoort. Vanuit Tiel werd ik met spoed naar het ziekenhuis in Nieuwegein vervoerd, waar ik meteen een hartkatheterisatie kreeg. Het ging allemaal zo snel… ik had een gevoel van: dit gaat niet over mij.

Hoe werd ontdekt dat het tako tsubo was?

Bij de hartkatheterisatie in het ziekenhuis in Nieuwegein zagen ze dat het tako tsubo was. Dat zagen ze aan de vorm.

Na de hartkatheterisatie werd ik weer teruggebracht naar het ziekenhuis in Tiel, waar ik eerst een nacht op de hartbewaking heb gelegen, en daarna drie dagen op de hartafdeling. Op de derde dag werd er een echo gemaakt, en daar zag men dat de vorm van het hart wel verbeterd was, maar nog niet normaal. Ik mocht toen wel naar huis.

Van tako tsubo wordt gezegd dat het vooral voorkomt na acute stress. Was dat bij jou het geval?

De tako tsubo kwam voor mij geheel onverwachts. Ik had geen hartproblemen, normaal postuur, lage bloeddruk en ik sportte veel. Er zitten ook niet echt hart- en vaatziekten in de familie. Wel sliep ik al zeker een half jaar erg slecht en had last van stress. Maar geen acute stress dus.

Ik zit ook in een internationale facebookgroep voor tako tsubo-patiënten. Bij de meeste mensen is er niet echt een plotselinge schrikreactie aan de tako tsubo vooraf gegaan. Wel is het bij de meeste mensen stressgerelateerd.

Ik mocht stoppen met de medicatie, en de rest zou vanzelf overgaan. Maar het ging helemaal niet over. Na een half jaar was ik nog nergens, en nog steeds erg moe.

Hoe is het gegaan nadat je weer thuiskwam uit het ziekenhuis?

De eerste maanden kreeg ik hartrevalidatie en psychologische hulp. De revalidatie was zwaar. Ik was altijd erg moe, en had ook vaak nog druk op de borst.

Na vier maanden had ik een afspraak bij de cardioloog, en deze verklaarde mij beter. Ik mocht stoppen met de medicatie, en de rest zou vanzelf overgaan. Maar het ging helemaal niet over. Na een half jaar was ik nog nergens en nog steeds erg moe.

De huisarts adviseerde een second opinion bij een andere cardioloog. Ik wilde graag naar Janneke Wittekoek, maar die had een wachtlijst van een half jaar. Daarom ben ik naar de Hartkliniek gegaan, naar cardioloog Menno Baars. Hij ontdekte dat mijn pompkracht achteruit was gegaan, en dat ik een matig lekkende hartklep heb. Hij heeft mij medicatie voorgeschreven, fosinopril en acetylsalicyzuur. Dit slik ik nu nog dagelijks.

Ieder jaar ga ik voor controle naar de Hartkliniek, waar ze alles controleren. Mijn pompkracht is weer normaal, alleen blijf ik regelmatig erg moe. Niemand kan dit verder verklaren en ze kunnen hier niets mee. Erg jammer, ik zou graag weer meer energie hebben.

10 kilometer wandelen of 40 kilometer fietsen is geen probleem, alleen moet ik dan niets meer daarna inplannen.

In hoeverre is je leven veranderd door je hartprobleem?

Mijn leefstijl heb ik zeker moeten aanpassen. Ik werk minder uren, en ben sneller vermoeid. Ik heb een eigen zaak en geef interieuradvies. Als ik niet teveel afspraken inplan is dit nog te doen.

Verder ben ik nog steeds erg actief. 10 km wandelen of 40 km fietsen is geen probleem, alleen moet ik dan niets meer daarna inplannen. Op de sportschool deed ik spinnen of steps. Maar dat lukt niet meer. Nu doe ik yoga. Ik probeer mij meer te ontspannen, maar dat lukt niet altijd. In combinatie met slecht slapen ben ik er altijd weer bang voor dat het terugkomt.

Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website www.vrouwenhart.nl?

Vooral ben ik op zoek naar lotgenoten. In de facebookgroep heb ik er twee gevonden. We sturen elkaar af en toe een berichtje.

---

[1] Tako tsubo-cardiomyopathie staat ook wel bekend als het gebroken hart-syndroom. Dit syndroom is genoemd naar een Japanse pot waar inktvissen mee gevangen werden. Het verwijst naar de vorm van de linker hartkamer bij tako tsubo.

Tekst: Petra / Annemiek Hutten

Foto: Nathalie Brugman Fotografie

Alle columns, interviews en andere redactionele artikelen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.