“Ik hoop dat mijn verhaal andere vrouwen kan helpen om hun leven weer op de rails te krijgen na zo’n ingrijpend life event.”
Ingeborg is 51 jaar oud en komt oorspronkelijk uit Twente. Zij woont al bijna dertig jaar op Curacao en is al net zo lang samen met haar partner. Hij is geboren op Aruba. Zij ontmoette hem op de campus van de universiteit op haar eerste dag op Curacao. Ze hebben 3 kinderen: 2 meisjes en 1 jongen. De oudste is 17 en gaat komende zomer naar Nederland om te studeren. De jongste is 9 en zit nog op de lagere school. Ingeborg is sinds 2 maanden Associate Director en Chief Heart Officer bij een IT-bedrijf in Curaçao. Als ‘Chief Heart Officer’ houdt zij zich bezig met het welzijn en de gezondheid van de 106 medewerkers en met het verbeteren van de work-life balance van het personeel.
Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had?
Vorig jaar kerst waren we op Aruba om daar de feestdagen door te brengen met mijn schoonouders. Mijn schoonvader was ernstig ziek en was opgegeven door de dokters. Terwijl mijn man en schoonmoeder in het ziekenhuis waren om mijn schoonvader op te halen kreeg ik in het huis van mijn schoonouders een hartinfarct. Mijn dochter van 16 heeft een ambulance gebeld. Het ambulancepersoneel heeft direct een ECG gemaakt en daaruit bleek dat er waarschijnlijk iets niet in orde was met mijn hart. Dus werd ik met gillende sirenes naar hetzelfde ziekenhuis gebracht als waar mijn man net mijn schoonvader had opgehaald.
Ik had nooit eerder hartklachten gehad. Ik dacht dat ik heel gezond leefde; ik at gezond, ik sportte en ik was nooit ziek. Maar ik rookte wel een half pakje sigaretten per dag. En ik bleek een hoge bloeddruk te hebben, wat ik niet wist. Omdat ik nooit ziek was, kwam ik bijna nooit bij een dokter en werd mijn bloeddruk dus nooit gemeten. Blijkbaar had de stress van mijn drukke baan plus het drukke gezinsleven met drie kinderen en de zorgen om de gezondheid van mijn schoonvader zijn tol geëist.
Eerlijk gezegd dacht ik zelf niet direct aan een hartinfarct toen ik op Aruba die dag allerlei vage klachten kreeg. Omdat ik al een tijd in de overgang ben, dacht ik dat het misschien een opvlieger was. Ik moest vreselijk transpireren, ik voelde me opgejaagd en ik had pijnlijke tintelingen in mijn armen. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Gelukkig was mijn dochter bijdehand genoeg om te beseffen dat het een hartinfarct kon zijn en heeft zij de ambulance gebeld.
Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?
In het ziekenhuis hebben ze eerst een bloedonderzoek gedaan en daarna werd besloten dat ik een hartkatheterisatie moest ondergaan. Alles ging zo snel dat ik niet echt besefte wat er allemaal gebeurde. Voor dat ik het wist lag ik op een grote monitor te kijken naar mijn eigen hart. Gelukkig heeft het ziekenhuis op Aruba een supermoderne cardiologie afdeling met de nieuwste apparatuur voor hartkatheterisatie. De drie dokters die rond mijn bed stonden waren heel aardig en competent. Ze legden duidelijk uit wat ze deden en wat er te zien was op het scherm. Ze wezen een plekje aan waar waarschijnlijk een verstopping was ontstaan in een kleine ader. Ze zeiden dat het te klein was om er iets aan te doen.
Ik ben dus na de katheterisatie niet geopereerd of gedotterd en ik heb ook geen stent gekregen. Ik heb wel nog 2 dagen in het ziekenhuis gelegen ter observatie. De eerste dag en nacht op de hartbewaking met allemaal van die plakkertjes op mijn lichaam. De tweede dag gewoon op de afdeling. Ik kreeg direct een heel pakket van zeven medicijnen: bètablokkers, bloedverdunners, een cholesterolverlager en een tablet voor mijn maag. Maar het allerbelangrijkste, wat de cardioloog als eerste tegen mij zei, was dat ik moet stoppen met roken.
Heb je het gevoel dat je probleem serieus werd genomen?
Ja zeker. Vanaf het ambulancepersoneel tot de eerste-hulp arts, de dokters die de hartkatheterisatie deden, de verpleegsters op de hartbewaking en de cardiologie afdeling tot de cardioloog namen mijn situatie heel serieus.
Mijn dochter heeft direct adequaat gehandeld. Ze ging mijn symptomen googelen op haar telefoon en kwam toen uit op een hartaanval bij vrouwen. Ondanks dat mijn man en ikzelf in eerste instantie dachten dat het met de overgang te maken had, heeft zij toch de ambulance gebeld. De vrouwelijke ambulance arts handelde ook zeer adequaat en heeft zelfs familieleden die het wilden bagatelliseren terecht gewezen. Zij heeft erop gestaan dat ik mee moest naar het ziekenhuis, ondanks dat mijn situatie weer gestabiliseerd was.
In hoeverre is je leven nu veranderd door je hartprobleem?
Ik heb heel wat aanpassingen in mijn leefstijl gedaan na mijn hartinfarct. De belangrijkste was stoppen met roken. Ik ben begonnen met heel veel te lezen en op te zoeken over hartproblemen bij vrouwen. En ik heb met veel verschillende artsen en lotgenoten gesproken. Naar aanleiding daarvan heb ik voor mezelf een fit-food-focus-fun plan gemaakt. Bij het onderdeel “fit” hoort veel bewegen. Ik sport of beweeg nu bijna elke dag in plaats van 1 keer per week zoals voor mijn hartaanval. Bij het onderdeel “food” probeer ik zoveel mogelijk het mediterrane voedingspatroon te volgen en drink ik door de week geen alcohol meer. Het onderdeel “focus” gaat over stressmanagement. Ik doe nu 2 keer in de week aan yoga en ik mediteer. Terwijl ik vroeger altijd dacht dat die dingen veel te zweverig voor mij zijn. En “fun” gaat om het zo leuk mogelijk maken van je nieuwe leefstijl zodat je het makkelijker volhoudt. Dus ik doe ook veel leuke dingen en ik probeer het sporten, gezond eten en mindfulness zo leuk mogelijk voor mezelf te maken.
Na 7 maanden ben ik weer volledig begonnen met werken en dat gaat prima. Ik heb helemaal geen last van de medicijnen. Die zijn overigens inmiddels teruggebracht van zeven naar vier.
Alles wat ik heb geleerd sinds mijn hartinfarct heb ik opgeschreven, ook als een soort therapie, en dat is uiteindelijk een boek geworden: “De lessen van mijn vrouwenhart”. Met achtergrondinformatie over het hart en hart- en vaatziekten, de verschillen tussen mannen- en vrouwenharten en een makkelijk zelf te volgen fit-food-focus-fun plan. Ik heb het boekje bewust kort en simpel gehouden zodat het betaalbaar is en makkelijk te lezen voor vrouwen die na een hartprobleem meer willen weten over wat hen is overkomen en wat ze zelf kunnen doen om beter voor hun hart te zorgen. Ik hoop dat mijn lessen andere vrouwen die een hart-incident is overkomen, kunnen helpen om hun leven weer op de rails te krijgen na zo’n ingrijpend life event.
Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website vrouwenhart.nl?
Ik leer veel van de ervaringen van andere vrouwen die ze posten in de facebookgroep en ook de reacties daarop. Het is goed om te weten dat zoveel vrouwen in hetzelfde schuitje zitten en elkaar op deze manier kunnen steunen en voorzien van informatie. De website vrouwenhart.nl heb ik gebruikt tijdens de research voor mijn boek. Het bevat veel nuttige informatie en interessante artikelen en filmpjes. Mijn boek heeft eigenlijk hetzelfde doel als de website: als ervaringsdeskundige lotgenoten helpen met informatie over het vrouwenhart.
Ik heb het boek niet geschreven om er rijk van te worden. Sterker nog, ik heb erin geïnvesteerd om het gedrukt en uitgegeven te krijgen. Maar ik vind het heel belangrijk dat andere vrouwen de informatie krijgen die ze nodig hebben om beter voor hun hart te kunnen zorgen.
Tekst: Ingeborg / Karen van Wijngaarden
Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.
Geef een reactie