• Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst
  • VrouwenHart nieuws
  • Home
  • Categorieën
    • SCAD
    • Coronaire Vaatdisfunctie
    • Hartritmestoornis
    • VrouwenHart Professionals
    • VrouwenHart Cardiologen
    • Zwangerschap
    • Hartfalen
    • Kalender
  • Wie zijn wij?
  • VrouwenHart verhalen
  • Contact

Vrouwenhart

Alle informatie over het vrouwenhart in een oogopslag. We delen hier onze ervaringen maar ook onze kennis die we hebben opgedaan en nog dagelijks opdoen ten gevolge van hartproblemen. Onwetendheid kan een levensgroot gevaar betekenen voor vrouwen met hartproblemen. Wij zijn geen artsen maar evaringsdeskundigen en zo dient wat we hier plaatsen ook gelezen te worden.

Home » SCAD » Het SCAD verhaal van Monique

Het SCAD verhaal van Monique

6 oktober 2020 door Cecile de Wissel 1 Reactie

“Ik voel ineens een enorme doodsangst, dit gaat niet goed aflopen met me. Ik kijk iemand in het kamertje aan en ik smeek; haal me alsjeblieft weg hier, het gaat niet goed. Ik word weer met spoed naar het Erasmus MC gebracht.”

Het was een heerlijke nazomerdag en Monique was van plan om in de middag lekker een wijntje te gaan drinken met haar collega’s. Maar zover komt het niet. Zij krijgt een hartaanval en wordt uiteindelijk twee keer in het Erasmus MC behandeld. Later vertelt de cardioloog dat alle lagen van haar kransslagader waren gescheurd en dat zij door het oog van de naald is gekropen.

Het is, met z’n 24 graden, een heerlijke nazomerdag op zaterdag 14 september 2019. Dat komt perfect uit, want er is jaarmarkt in Zuidland en ik wil daar een wijntje gaan drinken met mijn collega’s. Het dorp wat naast mijn woonplaats Simonshaven ligt. Ik werk daar twee dagen in de week als kapster, het vak dat in mijn bloed zit. Het is half elf ‘s ochtends als ik onder de douche stap en gelijk mijn benen wil scheren. Terwijl ik buk voel ik ineens een knak onder mijn borsten. Ik schrik en voel me gelijk een beetje misselijk worden. Het wordt niet beter en ik vraag me verbaasd af wat dit nou is, ik heb dit nog nooit gevoeld. Het branderige gevoel wordt erger en verspreidt zich over mijn hele borst en bovenarmen. Instinctief voel en weet ik dat dit niet goed is. Ik droog me snel af, trek een badjas aan en ga naar beneden waar mijn man en zoon zijn. Ik vertel hen dat ik me niet echt goed voel en geen idee heb wat het is. “Zal ik 112 bellen”, zegt mijn 20 jarige zoon Jay. “Nee joh, wacht maar even, zo’n vaart zal het niet lopen.” Zeg ik. Maar het houdt aan en 112 wordt gebeld. 

Op het moment dat de ambulancemedewerkers binnenstappen is het gevoel al eigenlijk weggezakt en verontschuldig ik me. Toch wordt er een ECG gemaakt, maar daarop zijn geen afwijkingen te zien. Ik voel me bezwaard, want er zijn misschien mensen die deze hulpverleners nu harder nodig hebben. Maar dan komen de klachten terug, ik geef dit gelijk aan. Daarna kom ik in een stroomversnelling terecht. In no time lig ik in de ambulance en zegt de verpleegkundige: “We zijn rustig je dorp uitgereden, maar ik zal eerlijk met je zijn ik denk dat je bezig bent met een hartaanval dus de sirene gaat aan en het gas gaat erop.” Als ik op de SEH van het Erasmus MC aankom, heb ik al van alles toegediend gekregen. Om vijf uur ga ik naar de OK voor een hartkatheterisatie. Er blijkt een hematoom, ofwel een bloeduitstorting, in mijn kransslagader te zitten. Stents plaatsen is te gevaarlijk en het beleid is medicatie en rust. De cardioloog vertelt mij dat ik minimaal 48 uur in het ziekenhuis moet blijven.

Ik geloof niet dat ik besef wat er echt aan de hand is met me. De verpleging stuurt mijn man naar huis, zodat hij wat rust kan pakken. ‘s Avonds om half tien word ik overgebracht naar het Franciscus Gasthuis en Vlietland. Aangekomen in het ziekenhuis ontstaat vertraging, omdat ik daar niet ben aangemeld. Terwijl ik nog op de brancard lig te wachten komt uit het niets een hele heftige pijn over mijn gehele borst en bovenarmen, en uitstraalt naar mijn schouderbladen. Ik roep heel hard dat de pijn weer terug is. Ik word gelijk het kamertje achter de balie in gereden en op bed gelegd. De pijn is zo bizar heftig dat ik mijn bovenlijf niet meer stil kan houden en ga vreselijk overgeven. Ondertussen proberen ze me aan de ECG te koppelen en een bloeddrukband om te doen. Deze scheurt twee maal en het ECG apparaat werkt ook niet. Ik voel ineens een enorme doodsangst, dit gaat niet goed aflopen met me. Ik kijk iemand in het kamertje aan en ik smeek: “Haal me alsjeblieft weg hier, het gaat niet goed.” Ik word weer met spoed naar het Erasmus MC gebracht. Tijdens de rit word ik gerustgesteld door het ambulancepersoneel. De rauwe rit is eigenlijk wel fijn, het gehobbel leidt me af van mijn pijn. 

In het Erasmus word ik direct naar de IC gebracht, waar dezelfde cardioloog van ‘s middags op me staat te wachten. Hij vertelt me dat ik weer naar de hartkatheterisatiekamer moet. Daar word ik voor de tweede keer die dag via mijn pols behandeld. Er worden dit keer twee stents geplaatst. ‘s Nachts om kwart over een ben ik weer terug op de IC. De cardioloog kijkt me met een ernstige blik aan en zegt: “Dit was heel hard nodig, u bent door het oog van de naald gekropen.” Die nacht kan ik niet slapen. Ik krijg vreselijke pijn en een verkrampt gevoel in mijn achterhoofd en nek. Achteraf blijkt dat te komen van de spanning in mijn spieren tijdens het tweede hartaanval. De volgende morgen komt de cardioloog mij vertellen dat alle lagen in de wand van de kransslagader gescheurd waren en dat de bloedtoevoer naar mijn hart belemmerde. 

“Ik heb zo’n mazzel gehad dat ik met het tweede hartaanval in het ziekenhuis was, anders weet ik niet of ik dit verhaal kon navertellen. In het afgelopen jaar heb ik twee hartrevalidaties gevolgd. Omdat het hele event heftig is geweest voor mij, volg ik ook EMDR therapie. Werken doe ik nog niet, ik heb weinig conditie en kan me niet goed concentreren. Maar opgeven is geen optie, ik heb een prachtige kleindochter en een warme familie om me heen. Herstel na deze hartaanval kost veel tijd en ik moet naar mijn lijf luisteren. Dat valt niet altijd mee en ik vind het een hele strijd.” 

Tekst: Monique Perdon en Cecile Colleye- de Wissel

Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.

Categorie: SCAD Tags: EMDR, hartinf, hartrevalidatie, Pijn op de borst, SCAD

Zoeken op deze site

Lees Interacties

Reacties

  1. Marianne Leeflang zegt

    27 oktober 2020 om 17:49

    Monique, wat heb je het mooi verwoord. Wat een angstig moment en wat een “geluk” dat je in het ziekenhuis was. Het belangrijkste is inderdaad naar je lijf te luisteren en te genieten van je famiilie. Heel veel sterkte bij je “revalidatie’..

    Beantwoorden

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Primaire Sidebar

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

We houden je op de hoogte van de laatste berichten

Dit e-mailadres zal uitsluitend gebruikt worden voor de nieuwsbrief van VrouwenHart.nl.

Volg ons op Social Media

Vrouwenhartverhalen

Het VrouwenHart verhaal van Carola (51)

“Toen die ambulance kwam, zei ik: ‘Nou, ik ga niet op een brancard hoor, ik loop er wel naartoe.’ Het leek mij allemaal erg overdreven.” Carola is 51 jaar, getrouwd en heeft 2 kinderen van 19 en bijna 18 jaar. Ze werkt als medewerkster Front Office bij een woningcorporatie. Hoe werd duidelijk dat je een […]

Het VrouwenHart verhaal van Marianne (57)

“Je kunt nog een heel goed leven hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien.” Marianne is 57 en getrouwd. Zij en haar man hebben drie volwassen dochters (inmiddels met aanhang) die hen de afgelopen jaren opa en oma hebben gemaakt van drie kleinzoons en één kleindochter. Marianne heeft jarenlang als […]

More Posts from this Taxonomy

Footer

Zoeken op deze website

Of zoeken op categorie

  • Coronaire Vaatdysfunctie
  • Hartfalen
  • Hartritmestoornis
  • Kalender
  • Onderzoek
  • SCAD
  • Sticky
  • VrouwenHart nieuws
  • VrouwenHart Professionals
    • VrouwenHart Cardiologen
  • VrouwenHart verhalen
  • Wie zijn wij :
  • Zwangerschap

Recente berichten

  • VrouwenHart interview met Dr. Martijn Meuwissen: De interventiecardiologie zal de spil blijven in diagnose en therapie 21 maart 2023
  • VrouwenHart blogt: En waar zijn we dan zo druk mee? 15 maart 2023
  • HARTstikke bewust 7 maart 2023
  • Karishma Ramlakhan promoveert aan de Erasmus Universiteit met haar onderzoek naar de relatie tussen zwangerschap en hartziekten 6 december 2022
  • Stichting VrouwenHart blikt terug op 2022 en kijkt uit naar 2023 5 december 2022
  • VrouwenHart blogt: Op zoek naar een goede cardioloog 29 november 2022

Vrouwenhart.nl is een initiatief om alle informatie over het vrouwenhart in een oogopslag beschikbaar te maken. We delen hier onze ervaringen maar ook onze kennis die we hebben opgedaan en nog dagelijks opdoen ten gevolge van hartproblemen.

Onwetendheid kan een levensgroot gevaar betekenen voor vrouwen met hartproblemen. Wij zijn geen artsen maar ervaringsdeskundigen en zo dient wat we hier plaatsen ook gelezen te worden.

Vrouwenhart is als Stichting ingeschreven onder KvK nummer 80483852 en RSIN861697764.

Rekeningnr NL 70 RABO 0363 3283 00 t.n.v. Stichting VrouwenHart

  • Stichting Vrouwenhart
  • Statuten van Stichting Vrouwenhart
  • Privacybeleid

Copyright © 2023 · Vrouwenhart.nl · Beheerd door Werkend Webdesign