“Na een week met klachten van benauwdheid en druk op mijn borst, werd er toch maar eens bloed geprikt. Diezelfde avond nog lag ik op de hartkatheterisatietafel en kreeg ik twee stents.”
Linda werd niet gelijk serieus genomen door de huisarts. In de wachtkamer kreeg zij een hartinfarct, maar werd met een verkeerde diagnose naar huis gestuurd. Linda wil graag met haar verhaal een hart onder de riem steken voor andere vrouwen.
In 2008 op 23 mei kreeg ik druk op mijn borst na een dutje op de bank. Ik had het al een tijdje erg druk en voelde mij al een week wat grieperig. Nadat ik de dokter had gebeld kon ik tussendoor bij hem terecht. Ik sprong op mijn fiets en onderweg kwam ik mijn dochter tegen, die zich rot schrok toen ze mij zag. Zij ging dan ook met mij mee naar de huisarts. In de wachtkamer kreeg ik een hartinfarct, maar werd later naar huis gestuurd met de diagnose dat ik een overbelaste borstspier had. De pijn die ik voelde en de benauwdheid hoop ik nooit meer mee te maken.
Na een week met klachten van benauwdheid en druk op mijn borst, werd er toch maar eens bloed geprikt. Diezelfde avond nog lag ik op de tafel voor een hartkatheterisatie en kreeg ik twee stents. De conclusie was een gescheurde kransslagader en littekenweefsel in de linker hartkamer. Ik mocht na een paar dagen weer naar huis, maar lag binnen een week weer in het ziekenhuis. Na 7 weken heb ik een openhartoperatie ondergaan, er zijn toen twee hartringen geplaatst en twee omleidingen gemaakt.
Drie jaar lang ging het best redelijk tot 2011. Ik werd weer benauwd en mijn conditie was slecht. Dus ging ik terug naar de cardioloog. In het ziekenhuis bleek dat ik een infarct had gehad. Tijdens de hartkatheterisatie werd duidelijk dat het weer om een SCAD ging. Er zijn toen twee stents geplaats en ik mocht daarna weer naar huis. In dat jaar werd er ook diabetes type 2 geconstateerd. In 2014 kwam uit een MRI-onderzoek dat ik een pompfunctie had van 37% en kon men zien dat ik enkele kleine (stille) infarcten had doorgemaakt. Deze heb ik tot aan 2018 meerdere malen gehad, waardoor er afgelopen januari 2019 een S-ICD geplaatst is. Momenteel heb ik nog een pompfunctie van 27%. Dat is iets te hoog voor een steunhart. Van een steunhart is al sprake geweest, maar ik sta daar nu nog niet achter.
In 2018 ben ik bij Dr. Maas geweest in het Radboud Ziekenhuis. Zij kon helaas niet veel voor mij betekenen, wat ook geldt voor de cardiologen in Alkmaar.
Van mijn hartconditie heb ik weinig last, ik heb meer last van de bijwerkingen van mijn medicijnen. Ik leef bij de dag en probeer met volle teugen te genieten. Mijn ICD heeft nog nooit ingegrepen en hoop dat dat ook nooit nodig is.
Ik hoop met mijn verhaal een positieve bijdrage te leveren voor andere vrouwen.
Wij vrouwen zijn sterk en kunnen veel hebben. Blijf vooral trouw aan jezelf.
Tekst: Linda / Cecile de Wissel
Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.
Geef een antwoord