Medicijnklassen gebruikt als monotherapie voor hypertensie bleken vergelijkbaar te zijn, hoewel thiazide of thiazide-achtige diuretica superieur waren aan ACE-remmers, volgens de resultaten van de LEGEND-HTN-studie gepubliceerd in The Lancet. De studie ontdekte ook dat nondihydropyridine calciumkanaalblokkers inferieur waren aan de andere vier medicijnklassen.
“Het bevestigt grotendeels de huidige Amerikaanse richtlijn over eerstelijnsgeneesmiddelen om hypertensie te behandelen, dat de meeste ruwweg equivalent zijn”, George Hripcsak, MD, MS, Vivian Beaumont Allen hoogleraar biomedische informatica en voorzitter van de afdeling biomedische informatica aan de Columbia University en directeur medische informatica aan het NewYork-Presbyterian Hospital / Columbia, vertelde Cardiology Today. “De ontdekking van een grotere effectiviteit en algehele veiligheid voor thiazide en thiazide-achtige diuretica ten opzichte van ACE-remmers is een nieuw en belangrijk resultaat gezien het aantal mensen dat ACE-remmers gebruikt. De bevinding dat nondihydropyridine calciumkanaalblokkers niet zo effectief of veilig zijn als de anderen, is niet verwonderlijk. “
Real-world bewijs Marc A. Suchard, MD, PhD, professor in de afdelingen van biomathematica en menselijke genetica aan de David Geffen School of Medicine aan de Universiteit van Californië, Los Angeles, en collega’s analyseerden gegevens van 4.893.591 patiënten van zes administratieve claims en drie elektronische gezondheid gegevensbestanden opnemen. De gegevens werden gebruikt om 22.000 effectschattingen te genereren om 55 resultaten in negen databases te beoordelen. Patiënten werden als nieuwe gebruikers van deze medicijnklassen beschouwd als hun eerste hypertensiebehandeling monotherapie was met een ingrediënt in een van de vijf medicijnklassen in de richtlijn van de American Heart Association / American College of Cardiology 2017, waaronder thiazide of thiazide-achtige diuretica (17% ), angiotensinereceptorblokkers (15%), ACE-remmers (48%), dihydropyridine calciumkanaalblokkers (16%) en nondihydropyridine calciumkanaalblokkers (3%). De drie primaire eindpunten waren HF-ziekenhuisopname, acute MI en beroerte. Er waren ook zes secundaire effectiviteitsresultaten en 46 veiligheidsresultaten. Er waren geen significante verschillen tussen klassen in meer dan de helft van de vergelijkingen in de studie. Desondanks hadden patiënten die thiazide of thiazide-achtige diuretica gebruikten een significant lager risico op HF-ziekenhuisopname (HR = 0,83; 95% BI, 0,74-0,95), acute MI (HR = 0,84; 95% BI, 0,75-0,95) en beroerte (HR = 0,83; 95% BI, 0,74-0,95) vergeleken met degenen die ACE-remmers gebruiken. Thiazide of thiazide-achtige diuretica hadden een gunstiger veiligheidsprofiel in vergelijking met ACE-remmers. Vergeleken met andere medicijnklassen bleken nondihydropyridine calciumkanaalblokkers aanzienlijk inferieur te zijn.
“De bevinding over diuretica en ACE-remmers moet serieus worden genomen,” vertelde Hripcsak vandaag aan Cardiology. “Er kan een echt verschil zijn in de werkzaamheid van de twee geneesmiddelen of er kan een verschil zijn wanneer ze allebei in de praktijk worden gebracht. Als ACE-remmers bijvoorbeeld meer bijwerkingen hebben en patiënten stoppen met het gebruik van het medicijn, kan dat leiden tot een algemeen verschil in effectiviteit. “
Unique study method
Christopher W. Ives, MD, resident at the University of Alabama at Birmingham, and Suzanne Oparil, MD, director of the vascular biology and hypertension program at the University of Alabama at Birmingham, wrote a related editorial, in which they wrote: “The study describes a unique method for future analysis of large quantities of observational data gathered from real-world health care settings. Going forward, use of this analytical technique in this scenario might allow new insights and clarify otherwise unanswerable questions to empower clinicians to practice evidence-based medicine.” – by Darlene Dobkowski
For more information:
George Hripcsak, MD, MS, can be reached at 622 W. 168th St., PH20, New York, NY 10032; email: hripcsak@columbia.edu.
Disclosure s : This study was funded by Australian National Health and Medical Research Council, IQVIA, Janssen Research and Development, NIH, U.S. National Science Foundation and South Korean Ministry of Health and Welfare. Suchard and Hripcsak report they received grant funding from Janssen. Ives and Oparil report no relevant financial disclosures. Please see the study for all other authors’ relevant financial disclosures.
Geef een antwoord