{"id":746,"date":"2022-10-24T08:01:00","date_gmt":"2022-10-24T08:01:00","guid":{"rendered":"https:\/\/vrouwenhart.nl\/?p=746"},"modified":"2023-03-01T07:08:19","modified_gmt":"2023-03-01T07:08:19","slug":"het-vrouwenhart-verhaal-van-marianne","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/vrouwenhart.nl\/vrouwenhartverhalen\/het-vrouwenhart-verhaal-van-marianne\/","title":{"rendered":"Het VrouwenHart verhaal van Marianne (57)"},"content":{"rendered":"
Marianne is 57 en getrouwd. Zij en haar man hebben drie volwassen\ndochters (inmiddels met aanhang) die hen de afgelopen jaren opa en oma hebben\ngemaakt van drie kleinzoons en \u00e9\u00e9n kleindochter. <\/em><\/p>Marianne heeft jarenlang als leidinggevende gewerkt bij verschillende bedrijven, waarvan de laatste tien jaar bij een grote bank. Nu is ze vanwege haar hartprobleem niet meer in staat om te werken. <\/em><\/p>Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had? <\/em><\/strong><\/h4>Per toeval is bij mij ontdekt dat ik al een hartinfarct had\ngehad. In januari 2007 ging ik naar de huisarts omdat ik al maanden niet lekker\nwas. Specialisten dachten dat dit het gevolg was van een baarmoederverwijdering\nin 2006. Ik had toen een infectie opgelopen door een abces in mijn buik. Ik had\ntoen heel slecht gelegen op de IC, en men verdacht mij van een longembolie.\nDaar hadden ze zich op geconcentreerd. Toen het geen longembolie bleek, is er\nnooit verder gekeken wat het dan wel was geweest. Achteraf blijkt dit een groot\nhartinfarct te zijn geweest. Ook had ik al jaren een nekhernia, met uitstraling\nnaar beide armen en pijn tussen de schouderbladen. Maar niemand dacht dat het\naan mijn hart lag. Alle artsen dachten dat ik na twee zware operaties te snel\nwilde werken, en deden mijn klachten steeds af met het advies om het rustiger\naan te doen. Ik had een druk gezin en een drukke baan; volgens de specialisten\nmoest ik eerst maar eens pas op de plaats maken. <\/p>Alleen mijn huisarts vertrouwde het niet, omdat hij mij heel\ngoed kende. Hij liet bloed prikken en de uitslagen gaven aan dat er iets niet\nklopte. Maar wat en hoe, daar kon hij zijn vinger niet op leggen. Hij stuurde\nmij naar een ander ziekenhuis, zodat er op een andere manier naar mijn klachten\ngekeken zou worden.<\/p>Ook in dit ziekenhuis stonden artsen voor een raadsel. Mijn\nbloed was niet goed, maar hoe, wat en waarom\u2026 daar konden ze geen diagnose op\nstellen. Voordat ik naar huis gestuurd zou worden, kwam er nog even een\nverpleegkundige een hartfilmpje maken. Dat was ter afsluiting van het dossier. Binnen\neen minuut stonden er allerlei artsen aan mijn bed, en kregen we de mededeling\ndat ik een hartinfarct had doorgemaakt. Binnen 10 minuten lag ik op\nhartbewaking. We wisten niet wat ons overkwam. Gelaten heb ik alles over me\nheen laten gaan, zo overweldigend was het.<\/p>Nog altijd ben ik mijn huisarts dankbaar dat hij altijd goed\nheeft geluisterd naar mijn klachten, en dat hij niet alles afdeed met te druk\nzijn, te veel willen in het werk en priv\u00e9 etc. Hij wist dat het ernst was, ook\nomdat ik mijn klachten niet bagatelliseerde. <\/p>Al met al heeft het 1,5 jaar geduurd voordat ik wist dat ik\nal meerdere hartinfarcten had gehad. En dat al die klachten die ik had met mijn\nhart te maken hadden; mijn vermoeidheid, niet lekker voelen, zo vanuit het\nniets willen slapen, het gevoel hebben dat je lampje uitgaat, al die spierpijn\nen uitstraling naar beide armen. Die hadden dus niet te maken met stress,\ntrauma, carri\u00e8redrang of nekhernia. <\/p>Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?<\/strong><\/em><\/h4>Na een hartkatheterisatie bleek dat alle 3 mijn\nkransslagaders voor 100% dicht waren. Mijn geluk was dat ik heel veel sportte\nen gezond leefde. Mijn lichaam had daardoor zelf omleidingen aangelegd, zodat\nik nog kon functioneren. Je lichaam maakt dan kleine haarvaten aan, waardoor er\ntoch zuurstof rondgepompt wordt. <\/p>Ik werd direct aangemeld voor een bypass-operatie in het UMCU,\nmaar ik moest 21 dagen wachten. Al die tijd lag ik op de hartbewaking in het\nziekenhuis. <\/p>En dan kom je thuis na 40 dagen, en hoop je dat je kunt gaan\nherstellen en je leven weer op kunt pakken. Echter, van opknappen was geen\nsprake. Al direct na de operatie en tijdens de revalidatie waren er\nsteeds opnieuw klachten. In mijn revalidatiegroepje sportte ik tussen de mannen\nvan 80, en dan wil je je er niet uit laten lopen. Maar dat lukte eigenlijk niet.\nTijdens de bypass was al gebleken dat 1 vat niet goed open bleef staan, dus ik\ndacht: dat zal daar wel van komen. Maar de cardiologen dachten dat er toch een\nandere reden was. Na opnieuw een\nkatheterisatie bleek de gemaakte bypass voor 75 % dicht te zitten. Toen was er\npaniek! <\/p>Inmiddels ben ik de\nafgelopen 12 jaar 16 dotters verder. Ik heb meer dan 8 stentplaatsingen gehad\nin drie verschillende ziekenhuizen, omdat het steeds opnieuw een lastige klus\nvoor ze is. Ze zijn er ook achter gekomen dat ik erfelijk belast ben. <\/p>Heb je het gevoel dat je probleem serieus werd genomen?<\/strong><\/em><\/h4>Ik heb een lange strijd moeten strijden van maatschappelijk\nwerk tijdens de revalidatieperiode naar een psycholoog. Ik heb zelf nooit aan\nmezelf getwijfeld, ik heb altijd gezegd: er zit iets in mijn lijf. Ik ben\naltijd heel duidelijk in wat ik voel en hoe ik me voel en geef dit dan ook\nduidelijk aan.<\/p>Een psychiater heeft mij helder en duidelijk gezegd dat er\nniets mis was met mijn hoofd, denken of handelen. Hij zei dat ik terug moest\nnaar de cardioloog, en dat ik niet eerder weg moest gaan dan na een gedegen\nnieuw onderzoek naar het functioneren van mijn hart. <\/p>In hoeverre is je leven veranderd door je hartprobleem?<\/strong><\/em><\/h4>Door mijn klachten ben ik niet meer in staat om te werken en\nheb ik mijn leven 180 graden om moeten gooien. Ik heb de diagnose CMD\n(Coronaire Microvasculaire Dysfunctie) en instabiele Angina Pectoris.<\/p>Ik heb het geluk gehad dat mijn cardioloog heel erg vooruitstrevend\nwas op het gebied van nieuwe technieken, en dat hij wist dat ik heel goed kon\naangeven wat ik voelde en dat dat ook klopte. Hij was betrokken bij een\nonderzoek naar de neurostimulator. En bij dit onderzoek kwam men er bij toeval\nachter dat de neurostimulator in bepaalde gevallen de kleine vaten van het hart\niets kan verwijden. Ze hebben mij toen aangeboden voor plaatsing.<\/p>Zo\u2019n neurostimulator bestaat uit een een intern deel, een\nsoort elektriciteitsdraad die door je rug getrokken is, en een extern deel. Dat\nexterne apparaat kan ik zelf bedienen. Bij mijzelf en de pati\u00ebnten die het ook\nhebben, is het een groot succes. Maar op dit moment staat de vergoeding van de\nneurostimulator voor angina pectoris ter discussie. Tot nadere orde plaatsen ze\nweinig tot geen neurostimulators voor deze aandoening. <\/p>Door de neurostimulator is mijn kwaliteit van leven gestegen\nnaar een leefbare kwaliteitsnorm, maar dat is nog altijd onder de \u2018normale\u2019\nnorm. Ik ben geen oma die naar een speeltuin gaat of naar een klimbos. Ik ga er\nniet op uit met de kleinkinderen, maar ik knutsel aan de tafel, bak koekjes,\nkleur en laat me voorlezen of wegwijs maken in de digitale wereld door mijn\nkleinzoons. <\/p>Gelukkig ben ik een optimist en is het glas bij mij altijd\nhalf vol. Ik probeer kinderen in armoede te helpen via Stichting Leergeld om me\nzo toch nog nuttig te maken voor de maatschappij. Ik kan hier \u00f3f 2 uur \u00f3f een\nkwartier per week aan besteden, er is geen moeten. Dus ik heb geen stress van\neen baan of een werkgever die van alles verwacht. Hierdoor heb ik veel sociale\ncontacten in allerlei bevolkingsgroepen. <\/p>Stapje voor stapje ben ik nu op een niveau gekomen van\nhelemaal niets naar iets. Eind 2016 heb ik samen met een lotgenoot een\nlotgenotencontact MCD (CMD tegenwoordig) opgezet. Inmiddels hebben we ook een\nlotgenotenmiddag in het Radboud ziekenhuis georganiseerd, in samenwerking met\nDr. Elias, die werkzaam is op de CMD-poli bij Prof. Maas. Deze contacten heb ik\nopgedaan door de klankbordgroep waar ik ook deelnemer van ben, en die geleid\nwordt door dr. Elias.<\/p>Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website VrouwenHart.nl? <\/strong><\/em><\/h4>Ik ben een lezer op facebook. Ik sta soms versteld van de verhalen maar veelal ook de reacties, opmerkingen die gegeven worden op een verhaal of vraag. Hierdoor heb ik niet de behoefte om actief deel te nemen aan de facebookgroep<\/a>. Ik zie soms dat mensen elkaar advies geven, maar dan vraag ik me af: is dat wel verstandig? Het advies dat een arts aan de ene pati\u00ebnt geeft, geldt niet voor een ander. Alleen als ik iemand kan helpen door een tip of doorverwijzing naar een goede vrouwencardioloog (i.v.m. wachttijden) zal ik een reactie plaatsen. Ik hoop dan wel een positieve bijdrage te kunnen leveren en door mijn rijke ervaring mee te geven dat je nog een heel goed leven kunt hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien. Je zult een keer die omslag moeten maken. Frustratie, boosheid\u2026 natuurlijk herken ik het, maar ik weet ook dat je het om kunt zetten. Ik wil geen energie in negatieve dingen steken, want daar kan ik andere dingen voor doen. <\/p>Zo sta ik ook in het lotgenotencontact: je kunt best wel\neven wat \u2018meeveren\u2019, maar daarna zeg ik: \u201cKom op.\u201d Blijven meehuilen met\nmensen, dat helpt ook niet. Maar je moet wel durven vragen om hulp, en eerlijk\nzijn als het niet gaat. Dat blijft wel lastig, omdat je niet altijd begrepen\nwordt door je directe omgeving. Maar mensen zien heus wel dat het niet goed met\nje gaat. Daarom moet je eerlijkheid voorop zetten. Naar je partner en naar je\nkinderen. <\/p>Ik kan nu zeggen dat ik een rijk leven heb en dat mijn\nziekte een ander mens van mij heeft gemaakt. Alle verhalen zijn waar\u2026\u2026.. er moet\neerst iets gebeuren om te waarderen wat je hebt. <\/p>Tekst: Marianne \/ Annemiek Hutten<\/em><\/p>Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie. <\/p>","protected":false},"excerpt":{"rendered":"\u201cJe kunt nog een heel goed leven hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien.\u201d Marianne is 57 en getrouwd. Zij en haar man hebben drie volwassen dochters (inmiddels met aanhang) die hen de afgelopen jaren opa en oma hebben gemaakt van drie kleinzoons en \u00e9\u00e9n kleindochter. Marianne heeft jarenlang als […]<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":349,"comment_status":"open","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_exactmetrics_skip_tracking":false,"_exactmetrics_sitenote_active":false,"_exactmetrics_sitenote_note":"","_exactmetrics_sitenote_category":0,"_genesis_hide_title":false,"_genesis_hide_breadcrumbs":false,"_genesis_hide_singular_image":false,"_genesis_hide_footer_widgets":false,"_genesis_custom_body_class":"","_genesis_custom_post_class":"","_genesis_layout":"","footnotes":""},"categories":[397,48],"tags":[244,922,207,226,36,197,227,212,275,164,276,274,273,38,145,90,182],"class_list":{"0":"post-746","1":"post","2":"type-post","3":"status-publish","4":"format-standard","5":"has-post-thumbnail","7":"category-coronaire-vaatdysfunctie","8":"category-vrouwenhartverhalen","9":"tag-angina-pectoris","10":"tag-annemiek-hutten","11":"tag-arm","12":"tag-bypassoperatie","13":"tag-cmd","14":"tag-coronaire-microvasculaire-dysfunctie","15":"tag-dotteren","16":"tag-hartinfarct","17":"tag-instabiele-angina-pectoris","18":"tag-katheterisatie","19":"tag-neurostimulator","20":"tag-pijn-in-arm","21":"tag-pijn-in-nek","22":"tag-radboud-umc","23":"tag-spierpijn","24":"tag-stent","25":"tag-vermoeidheid","26":"entry"},"yoast_head":"\nHet VrouwenHart verhaal van Marianne (57) - Vrouwenhart<\/title>\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\t\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\t\n
Marianne heeft jarenlang als leidinggevende gewerkt bij verschillende bedrijven, waarvan de laatste tien jaar bij een grote bank. Nu is ze vanwege haar hartprobleem niet meer in staat om te werken. <\/em><\/p>Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had? <\/em><\/strong><\/h4>Per toeval is bij mij ontdekt dat ik al een hartinfarct had\ngehad. In januari 2007 ging ik naar de huisarts omdat ik al maanden niet lekker\nwas. Specialisten dachten dat dit het gevolg was van een baarmoederverwijdering\nin 2006. Ik had toen een infectie opgelopen door een abces in mijn buik. Ik had\ntoen heel slecht gelegen op de IC, en men verdacht mij van een longembolie.\nDaar hadden ze zich op geconcentreerd. Toen het geen longembolie bleek, is er\nnooit verder gekeken wat het dan wel was geweest. Achteraf blijkt dit een groot\nhartinfarct te zijn geweest. Ook had ik al jaren een nekhernia, met uitstraling\nnaar beide armen en pijn tussen de schouderbladen. Maar niemand dacht dat het\naan mijn hart lag. Alle artsen dachten dat ik na twee zware operaties te snel\nwilde werken, en deden mijn klachten steeds af met het advies om het rustiger\naan te doen. Ik had een druk gezin en een drukke baan; volgens de specialisten\nmoest ik eerst maar eens pas op de plaats maken. <\/p>Alleen mijn huisarts vertrouwde het niet, omdat hij mij heel\ngoed kende. Hij liet bloed prikken en de uitslagen gaven aan dat er iets niet\nklopte. Maar wat en hoe, daar kon hij zijn vinger niet op leggen. Hij stuurde\nmij naar een ander ziekenhuis, zodat er op een andere manier naar mijn klachten\ngekeken zou worden.<\/p>Ook in dit ziekenhuis stonden artsen voor een raadsel. Mijn\nbloed was niet goed, maar hoe, wat en waarom\u2026 daar konden ze geen diagnose op\nstellen. Voordat ik naar huis gestuurd zou worden, kwam er nog even een\nverpleegkundige een hartfilmpje maken. Dat was ter afsluiting van het dossier. Binnen\neen minuut stonden er allerlei artsen aan mijn bed, en kregen we de mededeling\ndat ik een hartinfarct had doorgemaakt. Binnen 10 minuten lag ik op\nhartbewaking. We wisten niet wat ons overkwam. Gelaten heb ik alles over me\nheen laten gaan, zo overweldigend was het.<\/p>Nog altijd ben ik mijn huisarts dankbaar dat hij altijd goed\nheeft geluisterd naar mijn klachten, en dat hij niet alles afdeed met te druk\nzijn, te veel willen in het werk en priv\u00e9 etc. Hij wist dat het ernst was, ook\nomdat ik mijn klachten niet bagatelliseerde. <\/p>Al met al heeft het 1,5 jaar geduurd voordat ik wist dat ik\nal meerdere hartinfarcten had gehad. En dat al die klachten die ik had met mijn\nhart te maken hadden; mijn vermoeidheid, niet lekker voelen, zo vanuit het\nniets willen slapen, het gevoel hebben dat je lampje uitgaat, al die spierpijn\nen uitstraling naar beide armen. Die hadden dus niet te maken met stress,\ntrauma, carri\u00e8redrang of nekhernia. <\/p>Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?<\/strong><\/em><\/h4>Na een hartkatheterisatie bleek dat alle 3 mijn\nkransslagaders voor 100% dicht waren. Mijn geluk was dat ik heel veel sportte\nen gezond leefde. Mijn lichaam had daardoor zelf omleidingen aangelegd, zodat\nik nog kon functioneren. Je lichaam maakt dan kleine haarvaten aan, waardoor er\ntoch zuurstof rondgepompt wordt. <\/p>Ik werd direct aangemeld voor een bypass-operatie in het UMCU,\nmaar ik moest 21 dagen wachten. Al die tijd lag ik op de hartbewaking in het\nziekenhuis. <\/p>En dan kom je thuis na 40 dagen, en hoop je dat je kunt gaan\nherstellen en je leven weer op kunt pakken. Echter, van opknappen was geen\nsprake. Al direct na de operatie en tijdens de revalidatie waren er\nsteeds opnieuw klachten. In mijn revalidatiegroepje sportte ik tussen de mannen\nvan 80, en dan wil je je er niet uit laten lopen. Maar dat lukte eigenlijk niet.\nTijdens de bypass was al gebleken dat 1 vat niet goed open bleef staan, dus ik\ndacht: dat zal daar wel van komen. Maar de cardiologen dachten dat er toch een\nandere reden was. Na opnieuw een\nkatheterisatie bleek de gemaakte bypass voor 75 % dicht te zitten. Toen was er\npaniek! <\/p>Inmiddels ben ik de\nafgelopen 12 jaar 16 dotters verder. Ik heb meer dan 8 stentplaatsingen gehad\nin drie verschillende ziekenhuizen, omdat het steeds opnieuw een lastige klus\nvoor ze is. Ze zijn er ook achter gekomen dat ik erfelijk belast ben. <\/p>Heb je het gevoel dat je probleem serieus werd genomen?<\/strong><\/em><\/h4>Ik heb een lange strijd moeten strijden van maatschappelijk\nwerk tijdens de revalidatieperiode naar een psycholoog. Ik heb zelf nooit aan\nmezelf getwijfeld, ik heb altijd gezegd: er zit iets in mijn lijf. Ik ben\naltijd heel duidelijk in wat ik voel en hoe ik me voel en geef dit dan ook\nduidelijk aan.<\/p>Een psychiater heeft mij helder en duidelijk gezegd dat er\nniets mis was met mijn hoofd, denken of handelen. Hij zei dat ik terug moest\nnaar de cardioloog, en dat ik niet eerder weg moest gaan dan na een gedegen\nnieuw onderzoek naar het functioneren van mijn hart. <\/p>In hoeverre is je leven veranderd door je hartprobleem?<\/strong><\/em><\/h4>Door mijn klachten ben ik niet meer in staat om te werken en\nheb ik mijn leven 180 graden om moeten gooien. Ik heb de diagnose CMD\n(Coronaire Microvasculaire Dysfunctie) en instabiele Angina Pectoris.<\/p>Ik heb het geluk gehad dat mijn cardioloog heel erg vooruitstrevend\nwas op het gebied van nieuwe technieken, en dat hij wist dat ik heel goed kon\naangeven wat ik voelde en dat dat ook klopte. Hij was betrokken bij een\nonderzoek naar de neurostimulator. En bij dit onderzoek kwam men er bij toeval\nachter dat de neurostimulator in bepaalde gevallen de kleine vaten van het hart\niets kan verwijden. Ze hebben mij toen aangeboden voor plaatsing.<\/p>Zo\u2019n neurostimulator bestaat uit een een intern deel, een\nsoort elektriciteitsdraad die door je rug getrokken is, en een extern deel. Dat\nexterne apparaat kan ik zelf bedienen. Bij mijzelf en de pati\u00ebnten die het ook\nhebben, is het een groot succes. Maar op dit moment staat de vergoeding van de\nneurostimulator voor angina pectoris ter discussie. Tot nadere orde plaatsen ze\nweinig tot geen neurostimulators voor deze aandoening. <\/p>Door de neurostimulator is mijn kwaliteit van leven gestegen\nnaar een leefbare kwaliteitsnorm, maar dat is nog altijd onder de \u2018normale\u2019\nnorm. Ik ben geen oma die naar een speeltuin gaat of naar een klimbos. Ik ga er\nniet op uit met de kleinkinderen, maar ik knutsel aan de tafel, bak koekjes,\nkleur en laat me voorlezen of wegwijs maken in de digitale wereld door mijn\nkleinzoons. <\/p>Gelukkig ben ik een optimist en is het glas bij mij altijd\nhalf vol. Ik probeer kinderen in armoede te helpen via Stichting Leergeld om me\nzo toch nog nuttig te maken voor de maatschappij. Ik kan hier \u00f3f 2 uur \u00f3f een\nkwartier per week aan besteden, er is geen moeten. Dus ik heb geen stress van\neen baan of een werkgever die van alles verwacht. Hierdoor heb ik veel sociale\ncontacten in allerlei bevolkingsgroepen. <\/p>Stapje voor stapje ben ik nu op een niveau gekomen van\nhelemaal niets naar iets. Eind 2016 heb ik samen met een lotgenoot een\nlotgenotencontact MCD (CMD tegenwoordig) opgezet. Inmiddels hebben we ook een\nlotgenotenmiddag in het Radboud ziekenhuis georganiseerd, in samenwerking met\nDr. Elias, die werkzaam is op de CMD-poli bij Prof. Maas. Deze contacten heb ik\nopgedaan door de klankbordgroep waar ik ook deelnemer van ben, en die geleid\nwordt door dr. Elias.<\/p>Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website VrouwenHart.nl? <\/strong><\/em><\/h4>Ik ben een lezer op facebook. Ik sta soms versteld van de verhalen maar veelal ook de reacties, opmerkingen die gegeven worden op een verhaal of vraag. Hierdoor heb ik niet de behoefte om actief deel te nemen aan de facebookgroep<\/a>. Ik zie soms dat mensen elkaar advies geven, maar dan vraag ik me af: is dat wel verstandig? Het advies dat een arts aan de ene pati\u00ebnt geeft, geldt niet voor een ander. Alleen als ik iemand kan helpen door een tip of doorverwijzing naar een goede vrouwencardioloog (i.v.m. wachttijden) zal ik een reactie plaatsen. Ik hoop dan wel een positieve bijdrage te kunnen leveren en door mijn rijke ervaring mee te geven dat je nog een heel goed leven kunt hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien. Je zult een keer die omslag moeten maken. Frustratie, boosheid\u2026 natuurlijk herken ik het, maar ik weet ook dat je het om kunt zetten. Ik wil geen energie in negatieve dingen steken, want daar kan ik andere dingen voor doen. <\/p>Zo sta ik ook in het lotgenotencontact: je kunt best wel\neven wat \u2018meeveren\u2019, maar daarna zeg ik: \u201cKom op.\u201d Blijven meehuilen met\nmensen, dat helpt ook niet. Maar je moet wel durven vragen om hulp, en eerlijk\nzijn als het niet gaat. Dat blijft wel lastig, omdat je niet altijd begrepen\nwordt door je directe omgeving. Maar mensen zien heus wel dat het niet goed met\nje gaat. Daarom moet je eerlijkheid voorop zetten. Naar je partner en naar je\nkinderen. <\/p>Ik kan nu zeggen dat ik een rijk leven heb en dat mijn\nziekte een ander mens van mij heeft gemaakt. Alle verhalen zijn waar\u2026\u2026.. er moet\neerst iets gebeuren om te waarderen wat je hebt. <\/p>Tekst: Marianne \/ Annemiek Hutten<\/em><\/p>Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie. <\/p>","protected":false},"excerpt":{"rendered":"\u201cJe kunt nog een heel goed leven hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien.\u201d Marianne is 57 en getrouwd. Zij en haar man hebben drie volwassen dochters (inmiddels met aanhang) die hen de afgelopen jaren opa en oma hebben gemaakt van drie kleinzoons en \u00e9\u00e9n kleindochter. Marianne heeft jarenlang als […]<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":349,"comment_status":"open","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_exactmetrics_skip_tracking":false,"_exactmetrics_sitenote_active":false,"_exactmetrics_sitenote_note":"","_exactmetrics_sitenote_category":0,"_genesis_hide_title":false,"_genesis_hide_breadcrumbs":false,"_genesis_hide_singular_image":false,"_genesis_hide_footer_widgets":false,"_genesis_custom_body_class":"","_genesis_custom_post_class":"","_genesis_layout":"","footnotes":""},"categories":[397,48],"tags":[244,922,207,226,36,197,227,212,275,164,276,274,273,38,145,90,182],"class_list":{"0":"post-746","1":"post","2":"type-post","3":"status-publish","4":"format-standard","5":"has-post-thumbnail","7":"category-coronaire-vaatdysfunctie","8":"category-vrouwenhartverhalen","9":"tag-angina-pectoris","10":"tag-annemiek-hutten","11":"tag-arm","12":"tag-bypassoperatie","13":"tag-cmd","14":"tag-coronaire-microvasculaire-dysfunctie","15":"tag-dotteren","16":"tag-hartinfarct","17":"tag-instabiele-angina-pectoris","18":"tag-katheterisatie","19":"tag-neurostimulator","20":"tag-pijn-in-arm","21":"tag-pijn-in-nek","22":"tag-radboud-umc","23":"tag-spierpijn","24":"tag-stent","25":"tag-vermoeidheid","26":"entry"},"yoast_head":"\nHet VrouwenHart verhaal van Marianne (57) - Vrouwenhart<\/title>\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\t\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\t\n
Per toeval is bij mij ontdekt dat ik al een hartinfarct had\ngehad. In januari 2007 ging ik naar de huisarts omdat ik al maanden niet lekker\nwas. Specialisten dachten dat dit het gevolg was van een baarmoederverwijdering\nin 2006. Ik had toen een infectie opgelopen door een abces in mijn buik. Ik had\ntoen heel slecht gelegen op de IC, en men verdacht mij van een longembolie.\nDaar hadden ze zich op geconcentreerd. Toen het geen longembolie bleek, is er\nnooit verder gekeken wat het dan wel was geweest. Achteraf blijkt dit een groot\nhartinfarct te zijn geweest. Ook had ik al jaren een nekhernia, met uitstraling\nnaar beide armen en pijn tussen de schouderbladen. Maar niemand dacht dat het\naan mijn hart lag. Alle artsen dachten dat ik na twee zware operaties te snel\nwilde werken, en deden mijn klachten steeds af met het advies om het rustiger\naan te doen. Ik had een druk gezin en een drukke baan; volgens de specialisten\nmoest ik eerst maar eens pas op de plaats maken. <\/p>
Alleen mijn huisarts vertrouwde het niet, omdat hij mij heel\ngoed kende. Hij liet bloed prikken en de uitslagen gaven aan dat er iets niet\nklopte. Maar wat en hoe, daar kon hij zijn vinger niet op leggen. Hij stuurde\nmij naar een ander ziekenhuis, zodat er op een andere manier naar mijn klachten\ngekeken zou worden.<\/p>
Ook in dit ziekenhuis stonden artsen voor een raadsel. Mijn\nbloed was niet goed, maar hoe, wat en waarom\u2026 daar konden ze geen diagnose op\nstellen. Voordat ik naar huis gestuurd zou worden, kwam er nog even een\nverpleegkundige een hartfilmpje maken. Dat was ter afsluiting van het dossier. Binnen\neen minuut stonden er allerlei artsen aan mijn bed, en kregen we de mededeling\ndat ik een hartinfarct had doorgemaakt. Binnen 10 minuten lag ik op\nhartbewaking. We wisten niet wat ons overkwam. Gelaten heb ik alles over me\nheen laten gaan, zo overweldigend was het.<\/p>
Nog altijd ben ik mijn huisarts dankbaar dat hij altijd goed\nheeft geluisterd naar mijn klachten, en dat hij niet alles afdeed met te druk\nzijn, te veel willen in het werk en priv\u00e9 etc. Hij wist dat het ernst was, ook\nomdat ik mijn klachten niet bagatelliseerde. <\/p>
Al met al heeft het 1,5 jaar geduurd voordat ik wist dat ik\nal meerdere hartinfarcten had gehad. En dat al die klachten die ik had met mijn\nhart te maken hadden; mijn vermoeidheid, niet lekker voelen, zo vanuit het\nniets willen slapen, het gevoel hebben dat je lampje uitgaat, al die spierpijn\nen uitstraling naar beide armen. Die hadden dus niet te maken met stress,\ntrauma, carri\u00e8redrang of nekhernia. <\/p>
Na een hartkatheterisatie bleek dat alle 3 mijn\nkransslagaders voor 100% dicht waren. Mijn geluk was dat ik heel veel sportte\nen gezond leefde. Mijn lichaam had daardoor zelf omleidingen aangelegd, zodat\nik nog kon functioneren. Je lichaam maakt dan kleine haarvaten aan, waardoor er\ntoch zuurstof rondgepompt wordt. <\/p>
Ik werd direct aangemeld voor een bypass-operatie in het UMCU,\nmaar ik moest 21 dagen wachten. Al die tijd lag ik op de hartbewaking in het\nziekenhuis. <\/p>
En dan kom je thuis na 40 dagen, en hoop je dat je kunt gaan\nherstellen en je leven weer op kunt pakken. Echter, van opknappen was geen\nsprake. Al direct na de operatie en tijdens de revalidatie waren er\nsteeds opnieuw klachten. In mijn revalidatiegroepje sportte ik tussen de mannen\nvan 80, en dan wil je je er niet uit laten lopen. Maar dat lukte eigenlijk niet.\nTijdens de bypass was al gebleken dat 1 vat niet goed open bleef staan, dus ik\ndacht: dat zal daar wel van komen. Maar de cardiologen dachten dat er toch een\nandere reden was. Na opnieuw een\nkatheterisatie bleek de gemaakte bypass voor 75 % dicht te zitten. Toen was er\npaniek! <\/p>
Inmiddels ben ik de\nafgelopen 12 jaar 16 dotters verder. Ik heb meer dan 8 stentplaatsingen gehad\nin drie verschillende ziekenhuizen, omdat het steeds opnieuw een lastige klus\nvoor ze is. Ze zijn er ook achter gekomen dat ik erfelijk belast ben. <\/p>
Ik heb een lange strijd moeten strijden van maatschappelijk\nwerk tijdens de revalidatieperiode naar een psycholoog. Ik heb zelf nooit aan\nmezelf getwijfeld, ik heb altijd gezegd: er zit iets in mijn lijf. Ik ben\naltijd heel duidelijk in wat ik voel en hoe ik me voel en geef dit dan ook\nduidelijk aan.<\/p>
Een psychiater heeft mij helder en duidelijk gezegd dat er\nniets mis was met mijn hoofd, denken of handelen. Hij zei dat ik terug moest\nnaar de cardioloog, en dat ik niet eerder weg moest gaan dan na een gedegen\nnieuw onderzoek naar het functioneren van mijn hart. <\/p>
Door mijn klachten ben ik niet meer in staat om te werken en\nheb ik mijn leven 180 graden om moeten gooien. Ik heb de diagnose CMD\n(Coronaire Microvasculaire Dysfunctie) en instabiele Angina Pectoris.<\/p>
Ik heb het geluk gehad dat mijn cardioloog heel erg vooruitstrevend\nwas op het gebied van nieuwe technieken, en dat hij wist dat ik heel goed kon\naangeven wat ik voelde en dat dat ook klopte. Hij was betrokken bij een\nonderzoek naar de neurostimulator. En bij dit onderzoek kwam men er bij toeval\nachter dat de neurostimulator in bepaalde gevallen de kleine vaten van het hart\niets kan verwijden. Ze hebben mij toen aangeboden voor plaatsing.<\/p>
Zo\u2019n neurostimulator bestaat uit een een intern deel, een\nsoort elektriciteitsdraad die door je rug getrokken is, en een extern deel. Dat\nexterne apparaat kan ik zelf bedienen. Bij mijzelf en de pati\u00ebnten die het ook\nhebben, is het een groot succes. Maar op dit moment staat de vergoeding van de\nneurostimulator voor angina pectoris ter discussie. Tot nadere orde plaatsen ze\nweinig tot geen neurostimulators voor deze aandoening. <\/p>
Door de neurostimulator is mijn kwaliteit van leven gestegen\nnaar een leefbare kwaliteitsnorm, maar dat is nog altijd onder de \u2018normale\u2019\nnorm. Ik ben geen oma die naar een speeltuin gaat of naar een klimbos. Ik ga er\nniet op uit met de kleinkinderen, maar ik knutsel aan de tafel, bak koekjes,\nkleur en laat me voorlezen of wegwijs maken in de digitale wereld door mijn\nkleinzoons. <\/p>
Gelukkig ben ik een optimist en is het glas bij mij altijd\nhalf vol. Ik probeer kinderen in armoede te helpen via Stichting Leergeld om me\nzo toch nog nuttig te maken voor de maatschappij. Ik kan hier \u00f3f 2 uur \u00f3f een\nkwartier per week aan besteden, er is geen moeten. Dus ik heb geen stress van\neen baan of een werkgever die van alles verwacht. Hierdoor heb ik veel sociale\ncontacten in allerlei bevolkingsgroepen. <\/p>
Stapje voor stapje ben ik nu op een niveau gekomen van\nhelemaal niets naar iets. Eind 2016 heb ik samen met een lotgenoot een\nlotgenotencontact MCD (CMD tegenwoordig) opgezet. Inmiddels hebben we ook een\nlotgenotenmiddag in het Radboud ziekenhuis georganiseerd, in samenwerking met\nDr. Elias, die werkzaam is op de CMD-poli bij Prof. Maas. Deze contacten heb ik\nopgedaan door de klankbordgroep waar ik ook deelnemer van ben, en die geleid\nwordt door dr. Elias.<\/p>
Ik ben een lezer op facebook. Ik sta soms versteld van de verhalen maar veelal ook de reacties, opmerkingen die gegeven worden op een verhaal of vraag. Hierdoor heb ik niet de behoefte om actief deel te nemen aan de facebookgroep<\/a>. Ik zie soms dat mensen elkaar advies geven, maar dan vraag ik me af: is dat wel verstandig? Het advies dat een arts aan de ene pati\u00ebnt geeft, geldt niet voor een ander. Alleen als ik iemand kan helpen door een tip of doorverwijzing naar een goede vrouwencardioloog (i.v.m. wachttijden) zal ik een reactie plaatsen. Ik hoop dan wel een positieve bijdrage te kunnen leveren en door mijn rijke ervaring mee te geven dat je nog een heel goed leven kunt hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien. Je zult een keer die omslag moeten maken. Frustratie, boosheid\u2026 natuurlijk herken ik het, maar ik weet ook dat je het om kunt zetten. Ik wil geen energie in negatieve dingen steken, want daar kan ik andere dingen voor doen. <\/p>Zo sta ik ook in het lotgenotencontact: je kunt best wel\neven wat \u2018meeveren\u2019, maar daarna zeg ik: \u201cKom op.\u201d Blijven meehuilen met\nmensen, dat helpt ook niet. Maar je moet wel durven vragen om hulp, en eerlijk\nzijn als het niet gaat. Dat blijft wel lastig, omdat je niet altijd begrepen\nwordt door je directe omgeving. Maar mensen zien heus wel dat het niet goed met\nje gaat. Daarom moet je eerlijkheid voorop zetten. Naar je partner en naar je\nkinderen. <\/p>Ik kan nu zeggen dat ik een rijk leven heb en dat mijn\nziekte een ander mens van mij heeft gemaakt. Alle verhalen zijn waar\u2026\u2026.. er moet\neerst iets gebeuren om te waarderen wat je hebt. <\/p>Tekst: Marianne \/ Annemiek Hutten<\/em><\/p>Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie. <\/p>","protected":false},"excerpt":{"rendered":"\u201cJe kunt nog een heel goed leven hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien.\u201d Marianne is 57 en getrouwd. Zij en haar man hebben drie volwassen dochters (inmiddels met aanhang) die hen de afgelopen jaren opa en oma hebben gemaakt van drie kleinzoons en \u00e9\u00e9n kleindochter. Marianne heeft jarenlang als […]<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":349,"comment_status":"open","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_exactmetrics_skip_tracking":false,"_exactmetrics_sitenote_active":false,"_exactmetrics_sitenote_note":"","_exactmetrics_sitenote_category":0,"_genesis_hide_title":false,"_genesis_hide_breadcrumbs":false,"_genesis_hide_singular_image":false,"_genesis_hide_footer_widgets":false,"_genesis_custom_body_class":"","_genesis_custom_post_class":"","_genesis_layout":"","footnotes":""},"categories":[397,48],"tags":[244,922,207,226,36,197,227,212,275,164,276,274,273,38,145,90,182],"class_list":{"0":"post-746","1":"post","2":"type-post","3":"status-publish","4":"format-standard","5":"has-post-thumbnail","7":"category-coronaire-vaatdysfunctie","8":"category-vrouwenhartverhalen","9":"tag-angina-pectoris","10":"tag-annemiek-hutten","11":"tag-arm","12":"tag-bypassoperatie","13":"tag-cmd","14":"tag-coronaire-microvasculaire-dysfunctie","15":"tag-dotteren","16":"tag-hartinfarct","17":"tag-instabiele-angina-pectoris","18":"tag-katheterisatie","19":"tag-neurostimulator","20":"tag-pijn-in-arm","21":"tag-pijn-in-nek","22":"tag-radboud-umc","23":"tag-spierpijn","24":"tag-stent","25":"tag-vermoeidheid","26":"entry"},"yoast_head":"\nHet VrouwenHart verhaal van Marianne (57) - Vrouwenhart<\/title>\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\t\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\t\n
Zo sta ik ook in het lotgenotencontact: je kunt best wel\neven wat \u2018meeveren\u2019, maar daarna zeg ik: \u201cKom op.\u201d Blijven meehuilen met\nmensen, dat helpt ook niet. Maar je moet wel durven vragen om hulp, en eerlijk\nzijn als het niet gaat. Dat blijft wel lastig, omdat je niet altijd begrepen\nwordt door je directe omgeving. Maar mensen zien heus wel dat het niet goed met\nje gaat. Daarom moet je eerlijkheid voorop zetten. Naar je partner en naar je\nkinderen. <\/p>
Ik kan nu zeggen dat ik een rijk leven heb en dat mijn\nziekte een ander mens van mij heeft gemaakt. Alle verhalen zijn waar\u2026\u2026.. er moet\neerst iets gebeuren om te waarderen wat je hebt. <\/p>
Tekst: Marianne \/ Annemiek Hutten<\/em><\/p>Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie. <\/p>","protected":false},"excerpt":{"rendered":"\u201cJe kunt nog een heel goed leven hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien.\u201d Marianne is 57 en getrouwd. Zij en haar man hebben drie volwassen dochters (inmiddels met aanhang) die hen de afgelopen jaren opa en oma hebben gemaakt van drie kleinzoons en \u00e9\u00e9n kleindochter. Marianne heeft jarenlang als […]<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":349,"comment_status":"open","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_exactmetrics_skip_tracking":false,"_exactmetrics_sitenote_active":false,"_exactmetrics_sitenote_note":"","_exactmetrics_sitenote_category":0,"_genesis_hide_title":false,"_genesis_hide_breadcrumbs":false,"_genesis_hide_singular_image":false,"_genesis_hide_footer_widgets":false,"_genesis_custom_body_class":"","_genesis_custom_post_class":"","_genesis_layout":"","footnotes":""},"categories":[397,48],"tags":[244,922,207,226,36,197,227,212,275,164,276,274,273,38,145,90,182],"class_list":{"0":"post-746","1":"post","2":"type-post","3":"status-publish","4":"format-standard","5":"has-post-thumbnail","7":"category-coronaire-vaatdysfunctie","8":"category-vrouwenhartverhalen","9":"tag-angina-pectoris","10":"tag-annemiek-hutten","11":"tag-arm","12":"tag-bypassoperatie","13":"tag-cmd","14":"tag-coronaire-microvasculaire-dysfunctie","15":"tag-dotteren","16":"tag-hartinfarct","17":"tag-instabiele-angina-pectoris","18":"tag-katheterisatie","19":"tag-neurostimulator","20":"tag-pijn-in-arm","21":"tag-pijn-in-nek","22":"tag-radboud-umc","23":"tag-spierpijn","24":"tag-stent","25":"tag-vermoeidheid","26":"entry"},"yoast_head":"\nHet VrouwenHart verhaal van Marianne (57) - Vrouwenhart<\/title>\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\t\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\t\n
Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie. <\/p>","protected":false},"excerpt":{"rendered":"
\u201cJe kunt nog een heel goed leven hebben als je bereid bent om je leven helemaal om te gooien.\u201d Marianne is 57 en getrouwd. Zij en haar man hebben drie volwassen dochters (inmiddels met aanhang) die hen de afgelopen jaren opa en oma hebben gemaakt van drie kleinzoons en \u00e9\u00e9n kleindochter. Marianne heeft jarenlang als […]<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":349,"comment_status":"open","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_exactmetrics_skip_tracking":false,"_exactmetrics_sitenote_active":false,"_exactmetrics_sitenote_note":"","_exactmetrics_sitenote_category":0,"_genesis_hide_title":false,"_genesis_hide_breadcrumbs":false,"_genesis_hide_singular_image":false,"_genesis_hide_footer_widgets":false,"_genesis_custom_body_class":"","_genesis_custom_post_class":"","_genesis_layout":"","footnotes":""},"categories":[397,48],"tags":[244,922,207,226,36,197,227,212,275,164,276,274,273,38,145,90,182],"class_list":{"0":"post-746","1":"post","2":"type-post","3":"status-publish","4":"format-standard","5":"has-post-thumbnail","7":"category-coronaire-vaatdysfunctie","8":"category-vrouwenhartverhalen","9":"tag-angina-pectoris","10":"tag-annemiek-hutten","11":"tag-arm","12":"tag-bypassoperatie","13":"tag-cmd","14":"tag-coronaire-microvasculaire-dysfunctie","15":"tag-dotteren","16":"tag-hartinfarct","17":"tag-instabiele-angina-pectoris","18":"tag-katheterisatie","19":"tag-neurostimulator","20":"tag-pijn-in-arm","21":"tag-pijn-in-nek","22":"tag-radboud-umc","23":"tag-spierpijn","24":"tag-stent","25":"tag-vermoeidheid","26":"entry"},"yoast_head":"\n