{"id":574,"date":"2019-09-23T10:40:31","date_gmt":"2019-09-23T10:40:31","guid":{"rendered":"https:\/\/vrouwenhart.nl\/?p=574"},"modified":"2020-03-09T13:05:00","modified_gmt":"2020-03-09T13:05:00","slug":"het-vrouwenhart-verhaal-van-manon","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/vrouwenhart.nl\/vrouwenhartverhalen\/het-vrouwenhart-verhaal-van-manon\/","title":{"rendered":"Het VrouwenHart verhaal van Manon (49)"},"content":{"rendered":"
Manon\nis 49 jaar en heeft een LAT-relatie. Ze werkt als zelfstandig coach. <\/em><\/p> Ik kreeg midden\nin de nacht pijn op mijn borst, met uitstraling naar de nek. Mijn buurvrouw,\nbij wie ik in paniek aanklopte, had net iemand verloren aan een hartziekte \u2013\neen vrouw. Zij ging\nmet me mee naar het ziekenhuis. Daar ging ze inpraten op verpleegkundigen of ze\nwel rekening hielden met hartklachten bij vrouwen. Ikzelf wilde eigenlijk eerst\ngewoon een Rennie, omdat ik dacht dat het maagpijn was. <\/p> De dag\nerv\u00f3\u00f3r had ik wel gevoeld dat er iets in mijn nek schoot. Mijn bh ging strak\nzitten, alles deed pijn. In mijn hand had ik een RSI-achtige pijn. <\/p> En eigenlijk had\nik al jaren veel last van hijgen bij inspanning. Als ik intensief sportte, dan\nging ik piepend hijgen. Ik heb een nogal langzaam metabolisme, dus ik dacht dat\ndat gewoon bij mij hoort. <\/p> Ik heb een\nkatheterisatie gehad, een echo en een CT-scan. Na vier dagen ziekenhuis kreeg\nik een een rits aan medicijnen mee, maar geen diagnose. <\/p> En uiteindelijk\nheb ik na 2 maanden een MRI-scan gehad. Bij de MRI is gebleken dat het een klein\nhartinfarct is geweest. Maar de pijnklachten lijken meer samen te hangen met\nvaatspasmen. <\/p> In overleg met\nde arts heb ik de hoeveelheid medicijnen teruggedrongen, omdat ik er vanuit ga\ndat het lichaam na herstel steeds meer zelf moet overnemen. Met beweging kan ik\nmijn conditie verbeteren. <\/p> In de eerste zes\nweken na mijn ziekenhuisopname had ik geen vervolgafspraak of hartrevalidatie.\nIk voelde me zwemmen in die tijd, want ik had erg veel pijnklachten, maar geen\ndiagnose. Ik heb toen een second opinion aangevraagd bij een cardioloog. De\nhuisarts was ook niet ge\u00efnformeerd over mijn hartinfarct. Die deed alsof ik het\nverzon. Een nare periode. Je wordt op allerlei plekken van het kastje naar de\nmuur gestuurd. Bij de term MINOCA (myocardial infarction with non-obstructive\ncoronary arteries\/atherosclerosis) had ik het gevoel dat ik in een restdiagnose\nzat. Een medewerker van Harteraad heeft me daar goed bij geholpen. Zij legde me\nuit dat het een soort angina is. Ik was zelf geneigd mezelf te pushen om snel weer\ngezond te worden. Ik wilde teveel, te snel. <\/p> Na zes weken\nkreeg ik hartrevalidatie. Ik zat daar tussen bejaarden, maar die fietsten mij\neruit. Mijn hartslag is altijd al heel laag, maar tijdens het sporten zakte hij\nsteeds weg. Inmiddels weet ik dat ik het heel rustig moet opbouwen. <\/p> In de periode\nv\u00f3\u00f3r mijn hartinfarct werkte ik erg veel. Mijn partner was net naar het\nbuitenland verhuisd, dus zat ik vaak in het vliegtuig en werkte tussendoor\nextra hard. Daarnaast sliep ik heel weinig en ik zat veel in de auto – ik hou\ngewoon van auto\u2019s. <\/p> Nu probeer ik\nmeer te bewegen; wandelen en fietsen. Het is wel lastig incorperen in het werkende\nleven, waar ik normaal gesproken reis tussen opdrachten. Ik maak andere keuzes\nin opdrachten en ben geleidelijk uren aan het opbouwen, met regelmatig een terugval.\nDat hoort er nu bij, vallen en opstaan.<\/p> Ik zie het als\neen levensles. Hoe sta je in het leven als het niet stabiel is? Als je lijf\nniet voorspelbaar is en jouw wereld in elkaar valt, kun jij dan het stille punt\nzijn? Die weg ben ik nu aan het bewandelen. De eerste zes weken was ik erg\nzoekende. Ik was boos, want ik voelde me geen hartpati\u00ebnt. Zo zou ik mezelf\ntrouwens nog steeds niet noemen. Ik probeer met mijn leefstijl mijn medicatie\nterug te dringen. Ik geloof dat na de crisis-medicatie mijn lichaam het weer\nmoet overpakken door een verbeterde conditie. <\/p> Ik zocht\nlotgenoten omdat mijn klachten zo instabiel waren. Ik heb inmiddels mijn\ngrenzen leren kennen. Ik overweeg met de facebookgroep te stoppen, omdat ik de\ntoon niet helpend vind. Ik voel een soort shift in mijzelf waarin ik als het\nware mijn eigen lijn moet volgen. Met elkaar meeleven in de groep, het lijkt\nfijn, maar ik wil dicht bij mezelf blijven. Daarom heb ik de groep even op\n\u2018stil\u2019 gezet. <\/p> Tekst: Manon \/ Annemiek Hutten<\/em><\/p> Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie. <\/em> <\/p> <\/p>","protected":false},"excerpt":{"rendered":" “Ik zie het als een levensles. Hoe sta je in het leven als het niet stabiel is?” Manon is 49 jaar en heeft een LAT-relatie. Ze werkt als zelfstandig coach. Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had? Ik kreeg midden in de nacht pijn op mijn borst, met uitstraling naar de nek. Mijn buurvrouw, […]<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":0,"comment_status":"open","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_exactmetrics_skip_tracking":false,"_exactmetrics_sitenote_active":false,"_exactmetrics_sitenote_note":"","_exactmetrics_sitenote_category":0,"_genesis_hide_title":false,"_genesis_hide_breadcrumbs":false,"_genesis_hide_singular_image":false,"_genesis_hide_footer_widgets":false,"_genesis_custom_body_class":"","_genesis_custom_post_class":"","_genesis_layout":"","footnotes":""},"categories":[48],"tags":[176,212,164,217,154,222,44,185],"class_list":{"0":"post-574","1":"post","2":"type-post","3":"status-publish","4":"format-standard","6":"category-vrouwenhartverhalen","7":"tag-harnas","8":"tag-hartinfarct","9":"tag-katheterisatie","10":"tag-maagpijn","11":"tag-minoca","12":"tag-mri-scan","13":"tag-pijn-op-de-borst","14":"tag-vaatspasmen","15":"entry"},"yoast_head":"\nHoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had? <\/em><\/strong><\/h4>
Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?<\/em><\/strong><\/h4>
Heb je het gevoel dat je probleem serieus werd genomen?<\/em><\/strong><\/h4>
In hoeverre is je leven veranderd door je hartprobleem?<\/em><\/strong><\/h4>
Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website VrouwenHart.nl? <\/em><\/strong><\/h4>