{"id":1494,"date":"2020-01-15T12:41:05","date_gmt":"2020-01-15T12:41:05","guid":{"rendered":"https:\/\/vrouwenhart.nl\/?p=1494"},"modified":"2022-02-09T09:43:03","modified_gmt":"2022-02-09T09:43:03","slug":"het-vrouwenhart-verhaal-van-stefanie","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/vrouwenhart.nl\/vrouwenhartverhalen\/het-vrouwenhart-verhaal-van-stefanie\/","title":{"rendered":"Het VrouwenHart verhaal van Stefanie (46)"},"content":{"rendered":"
Stefanie woont al ruim zes jaar alleen met haar hond\nSasja. Begin 2020 hebben ze hondje Guus welkom geheten, waardoor ze nu gezellig\nmet z\u2019n drietjes zijn. <\/em><\/p> Stefanie werkte jarenlang met veel plezier als\nproductontwikkelaar in de levensmiddelensector. Maar halverwege 2018 besloot ze\nom haar baan op te zeggen. Ze gunde zichzelf een jaar de tijd om te kijken hoe\nze haar dromen waar kon maken\u2026<\/em><\/p> Mijn sabbatical liep toch iets anders dan gepland. Op spectaculaire wijze heb ik, op mijn een na laatste werkdag, het pand verlaten. Na een afscheidslunch met de afdeling wilde ik nog even bij een collega langs. Hiervoor moest ik een trapje op, wat me wat moeilijk afging. De wereld om mij heen werd wat vager. Ik weet nog dat ik bij mijn collega aan het bureau heb gezeten, en dat we wat hebben gekletst. Daarna ben ik, zonder dat ik mij daar daarna nog van bewust was, van het ene pand naar het andere pand gelopen. Naar horen zeggen, heb ik nog diverse mensen aangesproken en gegroet. In een ander pand ben ik twee verdiepingen via de trap omhoog gelopen en aangekomen in mijn kantoor. Daar ben ik op mijn bureau gevallen. Gelukkig hoorde mijn collega in het kantoor ernaast mij vallen en waren er veel collega’s op de verdieping aanwezig die BHV\/EHBO waren opgeleid. Ik ben snel gereanimeerd en de AED was ook snel ter plekke, wat mijn hartritme weer aan de gang bracht. De ambulance was in de buurt en heeft het snel overgenomen. Met hulp van mijn collega’s van de brandweer ben ik het pand uitgedragen. Zes uur later werd ik wakker op de hartbewaking van het Slingeland Ziekenhuis met een afgesloten kransslagader. <\/p> Nooit had ik bedacht dat ik een probleem zou hebben met mijn\nhart. Wel was ik al ruim een jaar best wel moe. Maar ja, ik deed naast mijn\nbaan ook een studie. En de keuze \u201cwat te doen met mijn baan?\u201d viel me zwaar,\ndus dat was niet zo raar. Begin 2018 deed ik mee met een badmintontoernooi en\ndaar hield ik een behoorlijk zere rechterarm aan over. Maar ja, dan had ik maar\neven moeten opwarmen vooraf. De zware griep in februari was voor mij ook geen\nteken dat ik hartproblemen zou hebben, en die in mei ook niet. <\/p> Al ruim een jaar was ik bezig met stoppen met roken, onder\nbegeleiding van de assistent van de huisarts. Half maart heb ik mijn laatste\nsigaret gerookt, maar ik voelde me er absoluut niet fijner door. Ik kreeg het\nbenauwd, voelde me opgeblazen en ik kwam ook zo’n 15 kg aan, als het niet m\u00e9\u00e9r\nwas. De assistent van de huisarts nam een longfunctietest af, want ik ben ook\nastmapati\u00ebnt, en paste de dosering van mijn pufjes aan. Het effect hiervan\nhebben we niet meer kunnen vaststellen, want eind oktober kreeg ik mijn hartstilstand.<\/p> Los van die fysieke signalen denk ik ook dat stress een rol\nheeft gespeeld. De afgelopen paar jaar heb ik verschillende dierbaren verloren.\nDat zal ongetwijfeld ook hebben bijgedragen aan mijn hartproblemen. <\/p>Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had? <\/em><\/strong><\/h4>
Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?<\/em><\/strong><\/h4>