{"id":1298,"date":"2019-12-12T15:31:44","date_gmt":"2019-12-12T15:31:44","guid":{"rendered":"https:\/\/vrouwenhart.nl\/?p=1298"},"modified":"2020-05-08T09:13:43","modified_gmt":"2020-05-08T09:13:43","slug":"het-vrouwenhart-verhaal-van-hennie","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/vrouwenhart.nl\/vrouwenhartverhalen\/het-vrouwenhart-verhaal-van-hennie\/","title":{"rendered":"Het VrouwenHart verhaal van Hennie (48)"},"content":{"rendered":"
\u201cEr wordt nog steeds gedacht dat CMD onschuldig is, dat het geen schade aan het hart kan veroorzaken.\u201d<\/em><\/h2>
Hennie is 29 jaar getrouwd. Samen met haar man heeft ze 3 kinderen; 2 dochters van 24, waarvan 1 samenwonend en 1 op het punt (weer) uit huis te gaan en een zoon van 21. Hennie heeft jarenlang als financieel medewerker\/systeembeheerder gewerkt bij een stichting. Maar sinds twee jaar lukt het vanwege haar hartproblemen niet meer om te werken. <\/em><\/p>
Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had? <\/em><\/strong><\/h4>
Ik ben al mijn hele leven bekend met een ruisje bij het\nhart. Op mijn 12e is er de diagnose ritmestoornis SVT (supraventriculaire\ntachycardie) bijgekomen. Dat betekent dat je gedurende de hele dag telkens\nversnellingen van je hartslag hebt. Die beginnen spontaan en eindigen bij mij\nook weer spontaan. <\/p>
Pas na de geboorte van mijn dochters is dit beter onderzocht.\nToen werd er gevonden dat ik een bicuspide aortaklep in plaats van een\ntricuspide aortaklep heb. Dat betekent dat je maar twee klepslippen hebt tussen\nde kamer en de aortaklep (normaal zijn het er drie). Daarnaast werd er ook\nmitraalklepprolaps gevonden (een klepafwijking waarbij de klep abnormaal\ndoorbuigt). En ik heb paroxysmale tachycardie. Om het even kort samen te\nvatten: de problemen met mijn hartkleppen zorgen ervoor dat mijn hart op hol\nslaat. Zodra ze met een katheterisatie in de buurt van mijn hartkleppen komen,\ndan ontstaat er ook meteen een sprint. <\/p>
Een paar jaar geleden ging mijn conditie erg achteruit. Ik\nwas heel erg moe. Ik heb altijd veel aan sport gedaan: hardlopen,\nmountainbiken, naar de sportschool, elke dag wandelen met mijn hondjes. Maar\ndat ging allemaal niet meer. Van een bevlogen sportvrouw veranderde ik langzaam\nnaar een vrouw die zich door de dag heen moest slepen. Ik weet dit aan mijn\ndrukke baan, naast een gezin, huishouden en een druk sociaal leven. <\/p>
Maar op 22 december 2017 werden mijn klachten zo erg dat ik\nopgenomen werd in het ziekenhuis. Ik had het gevoel dat er een olifant op mijn\nborst zat. Ze dachten aan een stil hartinfarct. Er werd instabiele angina\npectoris geconstateerd. En bij de ergometrietest werd er gevonden dat er\nzuurstoftekort in mijn hart ontstaat bij inspanning. Ze vermoedden toen al dat\nhet CMD was. Ik had zelf ook al wel van CMD gehoord. Mijn oma is namelijk\noverleden aan een hartinfarct door verstoppingen in de kleine vaten. Ik heb\naltijd gehoopt dat het bij mij geen CMD was. Struisvogelpolitiek misschien. <\/p>
In oktober 2018 kreeg ik een onderzoek in het Radboud te\nNijmegen. Er werd een CFR gedaan. Dat is een coronary flow reserve. Er wordt\ndan gemeten hoe de doorbloeding van je vaten is. Mijn CFR is links 1.2 en\nrechts 1.7. Dat is heel laag. Toen is voor het eerst de diagnose CMD type 1\ngesteld. Daarna heb ik een paar keer in het ziekenhuis gelegen voor\nvaatspasmen. November 2018 ben ik voor het eerst opgenomen met vaatspasmen. In november\n2019 was de laatste opname.<\/p>
Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?<\/em><\/strong><\/h4>