“Door de bijwerkingen van de medicijnen ben ik steeds moe, maar ik doe toch gewoon de dingen die ik wil doen.”
Tilly heeft jaren als kok gewerkt voor bedrijfscatering. Helaas werd haar aanstelling niet omgezet in een vast contract. Dat gebeurde haar tot twee maal toe. Nu doet ze veel vrijwilligerswerk. Ze helpt op de ijsbaan, op de jaarmarkt, het Sinterklaashuis in het dorp; van alles eigenlijk.
Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had?
In 2014 werd ik werkloos. Ik was steeds verkouden en ziek, was ook benauwd. Ik had ook chronische bronchitis, dus ik dacht dat het daar door kwam. En ik rookte, dus dat hielp ook niet.
Op een dag ging ik vrijwilligerswerk doen, maar ik voelde me al niet lekker. Ik werd steeds benauwder. In de nacht kreeg ik pijn op de borst, maar toen ik rechtop ging zitten, ging het weer weg. Maar de dag erna zat ik aan de koffie, toen ik weer pijn op de borst kreeg. Benauwd, zweten, pijn in mijn armen. Ik was erg bang. Ik heb toen 112 gebeld, want ik dacht: dit is niet goed.
Met de ambulance ben ik naar het Maasstad Ziekenhuis gebracht. Daar bleek dat ik een hartinfarct had gehad. Ik schrok heel erg. Mijn zus had er ook één gehad. En mijn ouders zijn er allebei aan overleden. Het was ook in dezelfde periode dat mijn vader was overleden. Ik had nog nooit in het ziekenhuis gelegen, ik was één zenuwbom.
Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?
Ik ben gedotterd en heb 2 stents gekregen. Ik vond het geen pretje. Tijdens het dotteren en het plaatsen van de stents heb ik mijn ouders letterlijk voor me gezien. Het was een bijna-doodervaring.
Ik kreeg ook veel medicijnen. Die moet ik mijn leven lang blijven slikken.
Daarna ging ik revalideren. Daar heb ik een hoop aan gehad. Het sporten vond ik heerlijk om te doen. Ik wilde eigenlijk te snel, maar daar word je wel in tegengehouden. Ik kreeg ook een cursus over hoe je omgaat met stress. Dat heeft mij goed geholpen bij mijn psychische klachten. Ik kwam daar als een dood vogeltje binnen. Maar na afloop ging ik als een blij vogeltje de kamer uit.
Heb je het gevoel dat je probleem serieus werd genomen?
Ik heb me nu een beetje verdiept in het vrouwenhart. En ik vind het fijn dat daar nu meer aandacht aan wordt besteed. Ze gaan toch uit van een mannenhart. Bij mijn benauwdheid werd ook eerst gedacht dat het door de chronische bronchitis kwam.
In hoeverre is je leven veranderd door je hartprobleem?
Tijdens mijn revalidatie heb ik bij mijn zus thuis gewoond, want ik woonde alleen. Na mijn revalidatie wilde ik gewoon weer naar mijn eigen huis gaan. Maar ik woonde in Rotterdam op een bovenwoning, in een niet zo veilige buurt. Ik moest 6 trappen op. En toen merkte ik: het gaat eigenlijk helemaal nog niet. Ik kreeg paniekaanvallen. Daarna ben ik weer mijn mijn zus gaan wonen totdat ik met die paniekaanvallen om kon gaan. Ik ben ook verhuisd naar een kleiner dorp.
Ook in mijn leefstijl heb ik veel veranderd. Ik ben gestopt met roken. Daardoor ben ik wel aangekomen, maar met hulp van een diëtiste ben ik aan het afvallen. Dat gaat wel langzaam, maar dat geeft niet. Ik wandel veel, en ga twee keer per week een uur naar de sportschool. Verder let ik goed op mijn voeding. En voor mijn ontspanning luister ik naar muziek en naar de VGZ mindfulness app.
Door de bijwerkingen van de medicijnen ben ik steeds moe, maar ik doe toch gewoon de dingen die ik wil doen. Solliciteren is lastig, want je komt niet meer aan het werk. Ik wil ook eigenlijk niet meer werken. Mijn lichaam is op. Ik doe wel veel vrijwilligerswerk. Meehelpen op de ijsbaan, op de jaarmarkt, in het gemeentehuis. Ik doe nu dingen die ik zelf leuk vind. Ik kan er nu goed mee omgaan. Het is geven en nemen.
Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website VrouwenHart.nl?
Ik vind het prettig om de verhalen van lotgenoten te lezen, over de symptomen die zij hebben, en hoe ze ermee omgaan. Ik heb daar veel baat bij.
Tekst: Tilly / Annemiek Hutten
Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.
Dit is nu mijn zus, de absolute kanjer, ook voor mij was het schrikken en ben ik af en toe erg bezorgd, maar als ik zie hoe ze nu door het leven gaat ben ik super trots op haar.
Trots op haar,,, ze staat zo positief in het leven. Helpt een ieder die hulp nodig heeft . En wil leuke gezellige positieve dingen doen in het leven. Het is een voorbeeld voor velen !!!
Ga zo door !! Een trotse bewonderaar .