“Ik had wel symptomen, maar die heb ik verkeerd geïnterpreteerd. Ik dacht dat het door de overgang kwam.”
Lucienne woont alleen. Tot twee jaar geleden werkte ze als taxichauffeur. Ze reed onder andere schoolkinderen met een beperking. Maar nadat ze een pacemaker met ICD kreeg, mocht ze dat werk niet meer doen. Lucienne hoopt binnenkort weer aan het werk te kunnen in een ander soort functie. Dat zal waarschijnlijk administratief werk worden, of (zeer) licht lichamelijk werk. Dit is het Vrouwenhart Verhaal van Lucienne.
Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had?
Mijn hartfalen kwam plotseling. Ik had wel symptomen, maar die heb ik verkeerd geïnterpreteerd. Zoals kortademigheid; ik dacht dat dat door het roken kwam. En ik was altijd moe, maar ik dacht dat dat door het harde werken kwam. Ik transpireerde ook veel. Daarvan dacht ik dat het door de overgang kwam.
Op 10 juni 2018 was ik op een kinderverjaardag. Ik voelde me daar niet helemaal lekker en was kortademig. Achteraf heb ik ook gehoord dat ik er wat grauw uitzag. Ik ben wel naar huis gereden, en ben daar op de bank in slaap gevallen. Niet veel later werd ik door een vriendin wakker gebeld. Toen was ik nog iets benauwder. Ik vertelde dit aan mijn vriendin en zei dat ik naar bed ging. Als het erger zou worden, zou ik haar bellen.
Nog geen half uur later stikte ik bijna. Ik heb mijn vriendin en de huisartsenpost gebeld. Die hebben gelijk een ambulance gestuurd. Ik ben de ambulance in geschoven, en vanaf dat moment weet ik niets meer. Tot ik weer bij kwam op de IC, en mijn moeder en broer zag die in Wierden en Almelo wonen (bij mij in de buurt). Ik schrok pas toen ik mijn zus zag, want die woont in Blaricum. Het blijkt dat de artsen niet hadden verwacht dat ik het zou redden. Ik had hartfalen en een pompfunctie van maar 15%.
Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?
Ik ben op 2 oktober 2018 geopereerd. Ik heb een pacemaker met ICD gekregen. En verder heb ik medicijnen voor hartfalen meegekregen.
Heb je het gevoel dat je probleem serieus werd genomen?
Er is heel goed en snel gereageerd door de medewerkster van de huisartsenpost. De broeders van de ambulance dachten aan een longembolie, maar waren zo verstandig om naar ZGT Almelo te rijden. Dat is mijn redding geweest, want Enschede had ik niet gered. Dit is mij later verteld, want ik ben buiten bewustzijn geraakt toen ik de ambulance in ging.
Door het medisch personeel is er dus zeer alert gereageerd. Ik heb zelf te lang doorgelopen met klachten die ik aan de overgang toeschreef.
In hoeverre is je leven veranderd door je hartprobleem?
Mijn hartfalen heeft me de leukste baan die ik had gekost. Ik was taxichauffeur en reed onder andere schoolkinderen met een beperking. Ik zou een vast dienstverband krijgen, maar met een ICD mag dit niet. Het CBR vindt dat ik geen personenvervoer mag doen. Daarom ben ik ziek uit dienst gegaan. Ik heb nu te horen gekregen dat ik alleen nog administratief werk en zeer licht lichamelijk werk mag doen. Het UWV gaat me, als het goed is, helpen met het vinden van passend werk. Ik hoop dat dat gauw gaat gebeuren, want ik wil graag weer aan het werk.
In de afgelopen periode heb ik ook een nieuwe heup gekregen. Want ik had artrose en een versleten heup. Met die nieuwe heup loop ik weer als een kievit. Maar met mijn hartfalen is het een ander verhaal. Mijn pompfunctie is nog steeds 15%, en dat zal niet meer beter worden. Of zoals mijn cardioloog het zei: “Je blijft een Fiat Panda en wordt geen Mercedes meer.”
Je moet roeien met de riemen die je hebt. Huishoudelijk werk moet ik goed plannen. Als ik het bed verschoond heb, ben ik daarna uitgeteld. Dan moet ik echt even gaan zitten. De tuin doe ik zelf, met wat hulp van vriendinnen. Ik heb een elektrische maaier.
Soms ga ik wel over mijn grenzen heen hoor. Dan weet ik dat ik het de volgende dag even moet ontgelden. Maar dat is dan maar zo.
Ik probeer zoveel mogelijk beweging te krijgen. Ik heb een elektrische fiets gekocht en probeer de auto zoveel mogelijk te laten staan. Ritjes naar het dorp doe ik nu met de fiets.
Het lastige is dat ik nooit vantevoren weet of ik een aanval ga krijgen. Als ik ga winkelen, dan kan ik zomaar een aanval krijgen. Dan word ik misselijk, ga ik hevig transpireren en moet ik even gaan zitten. En is ook lastig dat anderen het niet zien. Iedereen ziet een gezond iemand. Alleen, de binnenkant is niet gezond, helaas.
Ik heb andere hobbies gekregen. Ik doe nu aan diamond painten. Dat is heel ontspannend. En ik heb katten genomen. Ik had wel een hond gewild, maar die moet weer uitgelaten worden.
Verder heb ik best wel wat beperkingen in mijn voeding. Ik heb een zoutarm dieet. En overal zit zout in. Als ik naar een verjaardag ga, dan neem ik mijn eigen gebraden kippenpootjes mee, want anders kan ik bijna niets eten. Ik moet ook oppassen met kalium. Dat vind ik ook best lastig, want ik ben gek op spinazie.
Ik ben ook gestopt met roken. 1 jaar en 7 maanden inmiddels. Toen ik in het ziekenhuis lag, heb ik mijn aangebroken pakje daar achtergelaten. Ik voel me nu alsof ik nooit gerookt heb. Het heeft me weinig moeite gekost. Ik heb er ook geen moeite mee om tussen de rokende mensen te zitten. Ik ben wel 10 kilo aangekomen. Dat komt onder andere door het stoppen met roken. En het komt ook doordat je meer suiker gaat eten als je door hartfalen geen zout mag. Binnenkort ga ik naar een diëtist. Want door dat aankomen heb ik nog minder lucht en ben ik nog eerder moe.
Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website vrouwenhart.nl?
Ik heb een paar keer een vraag gesteld in de groep, en heb daar erg goede tips op gekregen.
Tekst: Lucienne / Annemiek Hutten
Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.
Geef een reactie