“Die bijna-dood ervaring beschouw ik als het mooiste cadeau dat ik ooit gekregen heb.”
Catja is getrouwd en heeft twee zoons, twee schoondochters en drie kleinkinderen. Ze werkte als zelfstandig fotograaf. Maar nadat een hartkatheterisatie uitmondde in een hartstilstand, werd haar leven volledig anders. Ze werkt nu als spiritueel coach.
Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had?
Dat was 18 jaar geleden. Ik merkte dat ik stond te puffen als ik een trap opliep, en dat ik heel moe was. Maar ik dacht ook: ik heb een volle agenda, dus daar komt het door.
In de zomer ging ik met mijn man, zwager en schoonzus op vakantie naar Italië. We gingen met de auto, en ik heb bijna de helft van de reis in de auto liggen slapen. Dat vond mijn man wel apart.
In Italië wilden we naar het strand lopen, maar moest ik na 50 meter op een stoep gaan zitten. Mijn schoonzus zit in de zorg, en ze zag aan mijn buik dat ik hele erge hartkloppingen had. Zij en mijn man hebben toen uit voorzorg gekeken naar ziekenhuizen, maar daar hebben we toch mee gewacht tot we weer thuis waren. Maar die hele vakantie heb ik bijna niets kunnen doen. Thuis ben ik meteen naar een cardioloog doorgestuurd. Er werd een katheterisatie gedaan en de diagnose was: Angina Pectoris. Ik kreeg medicijnen mee, en voelde me met het uur opknappen. Ik kon weer lopen. Fantastisch.
Daarna heb ik 16 jaar redelijk normaal als hartpatiënt geleefd. Wel met af en toe nitrospray. En ik heb ook een aantal keer 112 moeten bellen omdat ik nitrospray gebruikt had en het niet hielp. Maar ik had een redelijk goede balans in mijn medicatie. Tot ik twee jaar geleden weer meer klachten kreeg. De cardioloog besloot toen om een tweede katheterisatie te doen.
Wat gebeurde er bij deze hartkatheterisatie?
Ik lag op de OK. Ik was helemaal bij. Na een minuut of 10 kreeg ik ongelooflijke pijn op de borst. Anders dan anders, veel groter. Toen gebeurden er een paar dingen tegelijk. Er gingen alarmbellen af, heel veel alarmbellen. En er ging een oranje zwaailicht branden. Ik zag paniek onder het personeel en paniek bij de arts. Tegelijk voelde ik de kracht vanuit mijn voeten naar mijn benen trekken. Niet naar beneden toe, maar alsof de kracht uit mijn voeten omhoog trok. Ik voelde ook kracht vanuit mijn vingertoppen naar mijn schouders toe wegvloeien. De pijn op de borst ging weg, en er kwam een ongelooflijke rust over me. Ik heb niet aan mijn gezin gedacht. Toen gleed ik over en kwam ik in een tunnel terecht. Die ervaring was zo onbeschrijflijk mooi, zo intens. Ik voelde onvoorwaardelijke liefde. Die liefde heb ik meegenomen.
Daarna werd ik met een schok van de defibrillator weer bijgebracht. Wat er gebeurd was: bij het aanbrengen van het slangetje was iets misgegaan omdat ik hele smalle aderen heb. Die smalle aderen waren ook de oorzaak van mijn hartkrampen.
In hoeverre is je leven veranderd door je hartprobleem?
Mijn hartstilstand en de bijna dood-ervaring hebben mijn leven erg veranderd. Een live-changer. Het gevoel van die tunnel was zo intens. Ik zou iedereen een bijna-dood ervaring gunnen, buiten het medische aspect om dan. Want het heeft lichamelijk natuurlijk wel veel impact. Ik heb 12 weken moeten revalideren. En tijdens die hartstilstand is er schade in mijn hoofd ontstaan. Ik moet nu veel meer op mijn energie letten en mijn grenzen stellen. Als ik niet voldoende mijn rust neem of moe ben, heb ik meer moeite om op woorden te komen. Ik kan ook minder tegelijk doen.
Maar die bijna-dood ervaring beschouw ik als het mooiste cadeau dat ik ooit gekregen heb. Daardoor heb ik ook ontdekt dat ik iets extra’s heb, waar ik anderen mee kan helpen. Een paar dagen nadat ik thuis kwam uit het ziekenhuis zag ik op een nacht in de badkamer mijn overleden oma zitten. En daarna kwamen er steeds vaker dit soort beelden bij me binnen. Van vrienden kon ik bijvoorbeeld al aangeven wat ze voelden voordat ze het tegen me gezegd hadden. Ik heb hier nu mijn werk van gemaakt. Als spiritueel coach kan ik mensen helpen bij het vinden van antwoorden op diverse vragen en het vinden van oplossingen voor hun problemen.
Ik weet hoe dit overkomt. Ik ben zelf nogal nuchter en aards. Ik stoor me aan zweverige mensen. Je leeft niet boven, je leeft hier. Ik moet ook gewoon mijn boodschappen doen. Daarom wil ik ook niet dat mensen mij een medium noemen.
Wat ik wel opvallend vind: exact drie maanden voor die bijna-dood ervaring had ik besloten dat ik ging stoppen met mijn werk als fotograaf, omdat ik iets met psychologie wilde doen. Tijdens mijn werk raakte ik vaak in gesprek met mensen, tijdens een trouwerij of een fotoshoot. En ik merkte dat ik die gesprekken belangrijker vond worden dan het fotograferen op zich. Mensen zijn kwetsbaar voor de camera, en ik merkte dat ik ze gerust kon stellen.
En daar heb ik nu dus een nieuwe invulling aan gegeven. Door mijn hartproblemen moet ik erg letten op mijn energie, maar van mijn werk als spiritieel coach krijg ik juist energie.
Er is pas geleden een artikel over mij verschenen in Trouw. Daar heb ik honderden reacties op gekregen. Ik zit daardoor nog steeds in een rollercoaster. Mensen zijn er erg door geraakt. Ze vertellen me over hun angst voor de dood, of ze hebben zelf zoiets meegemaakt. Hele levensverhalen krijg ik te horen. Heel overweldigend. En ik heb niet één negatieve reactie gehad.
Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website vrouwenhart.nl?
Mijn doel is dat mensen die net zo’n ervaring als ik hebben gehad erover gaan praten. Want er is een hele grote groep mensen die na een hartaanval of hartstilstand zijn veranderd, maar er niet over kunnen praten met anderen. Dit is ook wat ik verwacht en hoop van de website.
Het artikel over Catja in Trouw kun je hier vinden: https://www.trouw.nl/es-bdadad06
Tekst: Catja / Annemiek Hutten
Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.
Geef een reactie