“Mijn sabbatical liep toch iets anders dan gepland. Na een afscheidslunch met de afdeling werd ik wakker op de hartbewaking van het ziekenhuis met een afgesloten kransslagader.”
Stefanie woont al ruim zes jaar alleen met haar hond Sasja. Begin 2020 hebben ze hondje Guus welkom geheten, waardoor ze nu gezellig met z’n drietjes zijn.
Stefanie werkte jarenlang met veel plezier als productontwikkelaar in de levensmiddelensector. Maar halverwege 2018 besloot ze om haar baan op te zeggen. Ze gunde zichzelf een jaar de tijd om te kijken hoe ze haar dromen waar kon maken…
Hoe werd duidelijk dat je een hartprobleem had?
Mijn sabbatical liep toch iets anders dan gepland. Op spectaculaire wijze heb ik, op mijn een na laatste werkdag, het pand verlaten. Na een afscheidslunch met de afdeling wilde ik nog even bij een collega langs. Hiervoor moest ik een trapje op, wat me wat moeilijk afging. De wereld om mij heen werd wat vager. Ik weet nog dat ik bij mijn collega aan het bureau heb gezeten, en dat we wat hebben gekletst. Daarna ben ik, zonder dat ik mij daar daarna nog van bewust was, van het ene pand naar het andere pand gelopen. Naar horen zeggen, heb ik nog diverse mensen aangesproken en gegroet. In een ander pand ben ik twee verdiepingen via de trap omhoog gelopen en aangekomen in mijn kantoor. Daar ben ik op mijn bureau gevallen. Gelukkig hoorde mijn collega in het kantoor ernaast mij vallen en waren er veel collega’s op de verdieping aanwezig die BHV/EHBO waren opgeleid. Ik ben snel gereanimeerd en de AED was ook snel ter plekke, wat mijn hartritme weer aan de gang bracht. De ambulance was in de buurt en heeft het snel overgenomen. Met hulp van mijn collega’s van de brandweer ben ik het pand uitgedragen. Zes uur later werd ik wakker op de hartbewaking van het Slingeland Ziekenhuis met een afgesloten kransslagader.
Nooit had ik bedacht dat ik een probleem zou hebben met mijn hart. Wel was ik al ruim een jaar best wel moe. Maar ja, ik deed naast mijn baan ook een studie. En de keuze “wat te doen met mijn baan?” viel me zwaar, dus dat was niet zo raar. Begin 2018 deed ik mee met een badmintontoernooi en daar hield ik een behoorlijk zere rechterarm aan over. Maar ja, dan had ik maar even moeten opwarmen vooraf. De zware griep in februari was voor mij ook geen teken dat ik hartproblemen zou hebben, en die in mei ook niet.
Al ruim een jaar was ik bezig met stoppen met roken, onder begeleiding van de assistent van de huisarts. Half maart heb ik mijn laatste sigaret gerookt, maar ik voelde me er absoluut niet fijner door. Ik kreeg het benauwd, voelde me opgeblazen en ik kwam ook zo’n 15 kg aan, als het niet méér was. De assistent van de huisarts nam een longfunctietest af, want ik ben ook astmapatiënt, en paste de dosering van mijn pufjes aan. Het effect hiervan hebben we niet meer kunnen vaststellen, want eind oktober kreeg ik mijn hartstilstand.
Los van die fysieke signalen denk ik ook dat stress een rol heeft gespeeld. De afgelopen paar jaar heb ik verschillende dierbaren verloren. Dat zal ongetwijfeld ook hebben bijgedragen aan mijn hartproblemen.
Welke behandeling(en) heb je daarna ondergaan?
Mijn hartstilstand was het gevolg van een afgesloten kransslagader (LAD). Het hartspierweefsel op die plek was alleen al dusdanig ver afgestorven, dat het geen zin meer had om daar bloed heen te sturen. Dotteren of een stent plaatsen was dus niet aan de orde. Ik heb blijkbaar meerdere infarcten gehad in de periode vooraf, waardoor ik nu een blijvende slechte systolische linkerkamerfunctie heb, met een pompfunctie van rond de 30%.
Na twee weken onderzoeken (hartkatheterisatie, MRI, echo) en herstellen op de afdeling cardiologie, werd in het Radboud in Nijmegen een ICD geplaatst en mocht ik naar huis.
De volgende dag lag ik al snel weer op de spoedeisende hulp in Nijmegen. Voor mijn gevoel kreeg ik de hele tijd kleine schokjes van de ICD. Na een lange dag vol onderzoeken bleek dat ik boezemfibrilleren had. Omdat ik nog niet zo lang bloedverdunners slikte, konden ze niet zoveel doen. Met pijnstillers moest ik thuis afwachten tot de fibrillatie over zou gaan, wat pas na drie zware dagen gebeurde.
In februari kwam het gevoel van boezemfibrilleren weer terug en melde ik me bij de huisartsenpost. Ik werd opgenomen met een verhoogde ontstekingswaarde en een laag HB-gehalte in mijn bloed. Ze konden niet achterhalen waarom dat zo was. Via een echo zagen ze vochtophoping rondom mijn hart, maar ze konden geen bacterie of virus vinden, die een ontsteking van het hartzakje zou hebben veroorzaakt, zoals bij pericarditis. Uiteindelijk is vastgesteld dat ik waarschijnlijk het syndroom van Dressler had, een auto immuunreactie van het hart op het trauma. Met Colchicine, een medicijn dat ook bij jicht wordt toegepast, nam het vocht heel langzaam af. Na 10 dagen mocht ik weer naar huis. Een paar weken later besloot mijn cardioloog tijdens een controle om toch het vocht wat er nog zat weg te laten halen in het Radboud in Nijmegen. En zo werd ik voor een derde keer een week opgenomen. Het was een pijnlijke ingreep, maar wat een opluchting toen ruim een halve liter vocht om mijn hart weg was. Vanaf april kon het revalideren beginnen. Met begeleid sporten, een nieuw spiraaltje (waardoor mijn hormoonhuishouding weer wat stabieler werd), hulp van de diëtiste, maatschappelijke hulp, ontspanningsoefeningen en het goed afstemmen van medicijnen voel ik me nu redelijk goed.
In hoeverre is je leven veranderd door je hartprobleem?
Mijn leven is compleet veranderd. Ik eet (zout)beperkt en gezonder. Ik drink zo rond de 1,5 liter op een dag en niet veel meer, wat best lastig is. Bovendien slik ik dagelijks medicijnen. Een feestje, concert, markt of ander evenement vind ik best druk en erg vermoeiend, waardoor ik er niet te lang blijf als ik al ga. Daarna moet ik echt wat extra rust inplannen. Jammer, want ik hou wel van die gezelligheid.
Inmiddels ben ik voor 100% afgekeurd… Dat was wel even slikken, want ik had nog zoveel plannen. Maar ik merk ook wel dat het lezen, plannen, focussen en fysiek bezig zijn niet meer lukt in een acceptabel tempo. Zo ben ik ook gestopt met de opleiding tot coach, die ik begonnen was. Maar gelukkig heb ik veel interesses en een groot sociaal netwerk, waardoor ik me totaal niet hoef te vervelen. Ik ga ervoor, om toch weer een manier te vinden, om bij te dragen aan de maatschappij, een andere manier te vinden om mijn dromen te laten uitkomen.
Heb je het gevoel dat je probleem serieus werd genomen?
Ik prijs me gelukkig met zoveel professionals om mij heen, die serieus naar mijn problemen luisteren. En dat mijn problemen, zoals de afgesloten kransslagader, tot nu toe ook zichtbaar werden na onderzoek, zodat ze opgelost konden worden. Jammer alleen, dat de vage klachten voorafgaand aan mijn hartstilstand en mijn afgesloten kransslagader, nooit zijn gekoppeld aan hartproblemen. Het had zoveel leed kunnen voorkomen.
Wat zijn je verwachtingen van de facebookgroep en de website vrouwenhart.nl?
Ik denk wel eens na over hoe het mogelijk met mij was afgelopen, als ik ervaringsverhalen had gelezen. Die ook echt tot me waren doorgedrongen, voordat ik die vage klachten kreeg. Had ik dan wel aan de bel getrokken bij de huisarts? Toen ik zware griep kreeg en een zere rechterarm hield na het badmintonnen? Ik had noit gedacht een afgesloten kransslagader te hebben. Wie weet….
Ik hoop dat de ervaringsverhalen op deze website ook de vrouwen bereiken die nog geen hartklachten hebben, maar die zich zo wel bewust worden van mogelijke (vage) klachten bij de enorme diversiteit aan hartproblemen. Wie weet… voorkomen we erger voor iemand, door onze ervaringen te delen.
Verder hoop ik de (h)erkenning te blijven vinden, zowel op de website als bij de facebookgroep. Het lezen over en steunen van elkaar helpt me om goed te blijven luisteren naar mezelf en klachten niet snel te bagatelliseren. En het lezen van de verhalen van andere vrouwen helpt me ook om te relativeren. Vrouwenhart is een hartverwarmend initiatief!
Tekst: Stefanie / Annemiek Hutten
Illustratie: Marieke Priem, Illustrada.nl
Alle vrouwenhartverhalen op deze website zijn eigendom van VrouwenHart.nl. Deze mogen NIET worden verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van onze redactie.
Geef een reactie